teatime!

Twee dagen na de jongste dochter verjaart een van m’n liefste vriendinnetjes, Sara. Jullie lazen misschien al eerder over haar, wanneer ik het in mijn maandelijks rubriekje ‘collect moments not things’ (ik moet dringend die van april nog schrijven!) had over haar en De Balkende Hoeve (hier en hier). Zij organiseert ook theekransjes tussen de ezels, al ben ik niet helemaal zeker of ze nog doorgaan nu Sara in zwangerschapsverlof is. Telkens als ik haar zie, drinken we samen gezellig thee en babbelen we bij, heerlijke momentjes die ik nu al mis. Sara is zo’n mens dat in je hart kruipt, om er nooit meer uit te gaan.

Voor haar verjaardag vroeg ze of ik niet een theemuts wilde maken. Ik heb er namelijk zelf eentje dat ik regelmatig gebruik, en dat zou haar ook wel van pas komen, zowel voor zichzelf als voor de theekransjes. Ik zag dat wel zitten, maar naar goede gewoonte was ik weer rijkelijk laat met haar kadootje, al had ik dat voorzien en eerder al een kleinigheidje gegeven 🙂 Maar beter laat dan nooit, nietwaar?

Zoals ik hier schreef, vond ik een tijdje geleden een stapeltje leuke borduurkes bij  De Hippe Soepkip op Marktplaats.nl, ze heeft ook een facebookpagina trouwens. Eentje daarvan was een redelijk ‘kitschy’ doek met de woorden ‘geloof, hoop en liefde’. Ondanks het kitsch-gehalte blijf ik enorm fan van borduurkes. Wat een werk en tijd is er niet in zo één doek gekropen? Wie zou dat gemaakt hebben en met welke bedoeling? In wiens kamer hing dat wel? Daar fantaseer ik graag over 🙂

Op zich is dit doek misschien niet meteen iets om in je living op te hangen, hoewel ik van het principe ben dat alles kan mits de juiste combinaties. Maar als theemuts vind ik dit eigenlijk zeker wèl heel leuk, en het past ook bij zowel Sara en wat zij doet, als bij mij 🙂 Ideaal dus!

Hoewel ik zelf wel wat kon bedenken, ben ik zo het type dat zich toch wat ‘safer‘ voelt als ik een handleiding kan volgen. Een heel makkelijke handleiding voor een omkeerbare theemuts vond ik hier. Ik gebruikte voor de binnenkant een stofje van soft cactus van de eerste collectie. De biais die ik gebruikte was echt niet breed genoeg, de afwerking is daardoor alles behalve perfect. Ik raad dus ieder die dit nog zou willen maken aan om een bredere biais te nemen, tenminste als je een even dikke vulling gebruikt, anders is het misschien niet nodig.

Ik gebruikte een dikke fiberfill als tussenvulling, om de warmte optimaal te behouden en om stevig recht te blijven staan. Ik vergat wel het ‘tsjoepke’ bovenaan, maar dat lijkt me zo geen probleem. De achterzijde is een gewoon katoentje.

Ik was heel tevreden met het resultaat, en wat belangrijker was: Sara was er blij mee! Haar ultraschattige zoontje Morris ging er meteen mee lopen en liet z’n papa thee zetten voor ons, die lekker warm bleef 🙂

Lieve Sara, als je dit leest: ik wens je nog veel gezellige theetijd toe met mensen die je lief zijn! Door deze theekrans ben ik er toch ook een klein beetje bij, ver weg, maar toch dichtbij 🙂 Love you!

Follow

Een reactie maakt mij altijd blij!

DIY pinãta

Intussen is het alweer eventjes geleden dat ik hier nog wat gepost heb. Een en ander heeft natuurlijk te maken met onze verhuis naar Washington DC, het voorbije weekend. Want ja, jullie lezen dat goed: we wonen niet meer in ons oude vertrouwde België, maar wel in het verre Amerika… En bij zo’n verhuis komt heel wat kijken, dat hoef ik jullie ongetwijfeld niet te vertellen. De voorbije weken was er dan ook weinig of geen tijd voor andere dingen. Heel ons huis moest aangepakt worden, gaande van spullen selecteren die we wilden meenemen tot het opnieuw verven van muren, en allerhande kleine en grote klusjes. Veel emoties ook, weinig slaap. Het ging hard. En ook nu nog gebeurt er weinig en veel tegelijk. Maar wie meer wilt weten over hoe het ons vergaat in Washington DC, stuur ik graag door naar: www.deverenigdesmetskes.be waar ik blog over onze ‘avonturen’. Maar wees gewaarschuwd: het gaat echt over dagdagelijkse dingen, veel over de kindjes, enz. en ik heb dus geen idee of dat wel zo interessant is voor mensen die ons eigenlijk niet echt kennen.

Anyway, over tot de orde van de dag.

Sia had nog geen verjaardagsfeestje gehad en dat wilde ze toch graag een keertje meemaken. Haar verjaardag was al een tijdje voorbij, maar een afscheidsfeestje leek wel gepast. Mijn broer zorgde op mijn vraag voor een leuk effectje bij een foto, en een tekstballonnetje toevoegen lukt makkelijk via deze website.

Ik huurde voor de gelegenheid een springkasteel, maar de weergoden zaten niet mee, want het regende en hagelde vreselijk. Gelukkig was er een goed halfuurtje zon, en na een rush met dweilen en handdoeken konden de dik 20 kinderen dan toch aan het springen. Oef…

Ik had er graag terug een themafeestje van gemaakt, met ‘ijsjes’ of zo als thema. Ik had al redelijk wat gepind en ideetjes genoeg. Maar helaas ontbrak het me volledig aan tijd om al die ideetjes uit te werken. Dat zal voor een volgende keer zijn. Wat ik wel per se wilde doen, was een pinãta maken. Dat kende ik niet tot ik de dvd van Jokie en Jet zag en die daar een Mexicaans feestje bijwoont waar ze een pinãta stukslaan. En sindsdien zag ik dat wel vaker opduiken. Zelfs onlangs nog in het leuke nieuwe boek van Lobke Gielkens. Maar intussen had ik ook deze DIY al gepind:

Zag er net iets makkelijker en sneller uit, want geen papier maché nodig en dergelijke. En als er iets een voorwaarde was, was het dat het snel klaar moest zijn 🙂 De avond voor het feestje rond 23u begon ik eraan, en een tweetal uurtjes later was het klaar. Ik nam wat fotootjes van het maak-proces, misschien zijn jullie er wel iets mee. Gezien het nachtelijke uur en de batterij van m’n goeie kodak die plat was, zijn het enkel crappy foto’s die slecht belicht zijn, maar kom, je ziet wat je moet zien 🙂

1. je neemt karton en knipt of snijdt dat in de gewenste vorm. Je moet een bovenkant, een onderkant, en een zijkant hebben. Er moet ruimte zijn om snoepgoed en dergelijke erin te krijgen, vandaar die zijkant dus.

2. je plakt de verschillende zijden aan mekaar met afplaktape.

3. je maakt wat behanglijm, heel simpel: wat poeder mengen met water. Ik deed het gewoon op goed geluk, geen idee of de verhoudingen klopten, maar het plakte en dat was hetgeen dat telde 🙂

4. Ik heb dan eerst de hele pinãta vol behanglijm gesmeerd en daar los crêpepapier opgekleefd. Dat wordt wel heel week en breekt op meerdere plekken. Ik denk niet dat dit echt nodig was, maar deed het vooral om te vermijden dat het karton erdoor zou schijnen.

5. Ik kocht kant-en-klare linten van crêpepapier, zodat ik die niet allemaal moest gaan knippen. Die heb ik dan beetje bij beetje rond de karton geplakt: eerst de karton insmeren, lint erop, en dan ook op dat lint nog wat plaksel smeren. Zo bleef dat allemaal goed zitten.

Ik kan je een goeie raad geven: maak de vorm minder groot dan deze, want echt, dat duurt een eeuwigheid en is best saai, om zo’n grote vorm helemaal volgeplakt te krijgen!

En nog een goeie raad: doe handschoenen aan, als je wilt vermijden dat je vingers er zo uitzien (en believe me: dat ging er niet zo vlotjes af!):

6. Als de pinãta helemaal volgekleefd is, voelt die heel erg nat aan, dus legde ik hem op de verwarming om te drogen.

7. De volgende ochtend was die zo goed als droog en konden we ‘m vullen. Daarvoor kocht ik een hoop snoep en goedkope ‘rommel’ in Action. Rosanne vond het superleuk om het erin te gooien. Op een gegeven moment voelde het wel nogal zwaar, dus stopte ik met vullen om te vermijden dat de pinãta zou doorbreken door het gewicht (wat achteraf bekeken niet nodig was, want die pinãta bleek redelijk onbreekbaar…)

8. Hang de pinãta ergens op zodat die in de lucht zweeft, niet te hoog en niet te laag. We maakten aan weerszijden een gaatje, bonden daar een koordje door, en hingen ‘m op in onze schuur. Om de een of andere reden bleef ik bang dat die meteen zou doorscheuren, dus hingen we ‘m pas op vlak voor we aan het slaan zouden beginnen.

9. Slaan maar! Alle kindjes hebben uiteindelijk twee rondjes slaan gedaan, waarbij ze elk 3 keer mochten slaan. En nog was die pinãta niet stuk. Ik denk dus dat ik ‘m iets te stevig beplakt had. Ik zou dus aanraden om wat minder of wat dunner plaksel te gebruiken.

De kindjes waren het slaan wel wat beu op het einde (hoewel ze gelukkig wel nog steeds heel excited waren!), en uiteindelijk heeft de papa dan maar de grove middelen ingezet en zo de pinãta stukgekregen. Dolle pret bij het rapen van al dat lekkers en al die prullaria! Ik had de kindjes elk een zakje gegeven en hun naam erop geschreven. Dar zorgde achteraf wel voor wat gedoe toen alle zakjes door mekaar raakten of ze het juiste zakje niet meer vonden. Misschien ook iets dat voor verbetering vatbaar is. Maar al bij al was het toch een groot succes, dus zeker een aanrader!

Ziezo, veel pinãta-plezier!

Follow– bloglovin

Een reactie maakt mij altijd blij!

yes, he likes chess

Wanneer ik nu eindelijk eens iets voor hem ging naaien, die vraag werd me steeds vaker gesteld door m’n lief. ‘Gij naait altijd voor de kindjes of uzelf, ik wil ook eens iets’. Eigenlijk vond ik dat wel een beetje een compliment. En hij had daarnaast misschien ook wel een beetje gelijk (af en toe gebeurt dat dus wel eens 😉 ). Want eerlijk is dat niet, altijd maar voor het vrouwvolk en nooit eens voor hem. Dus met een verjaardag in aantocht had ik meteen de spreekwoordelijke schop onder mijn kont om er echt in te vliegen. Ik liet me weer gaan in wilde plannen, want ik zou niet één maar wel maar liefst drie dingen maken voor mijnheer. Kwestie van de schade in te halen of zoiets. Het zou de chess sweater, de Marvin joggingbroek en de stone short worden, allen uit La Maison Victor. Het lief werd opgemeten, de patronen werden overgenomen, de stof werd gekocht. …
En toen moest ik ineens ook nog een carnavalskostuum en K3 kleedjes maken, en werd Rosanne ziek, en ging ik naar de Louisa workshop en wilde ik dat kleed ook nog rap afmaken, enz…
U raadt het al… Die drie dingen was echt een beetje overmoedig. Maar gelukkig heb ik er toch wel eentje afgemaakt. Het is een begin, en beter dan niks, zullen we maar denken. En hoe dan ook gaan die twee andere geplande naaisels er ook nog komen, vroeg of laat (en liefst vroeg… 🙂 )

Ik kocht de twee stoffen bij Pauli in Leuven, na lang wikken en wegen. Want zo een trui voor een man, dat vond ik toch niet zo simpel qua stoffenkeuze. De stof van het voor- en achterpand was ook een pak dunner dan de dikke sweaterstof van de mouwen, dus die heb ik gedubbeld. Alleen had ik dat niet berekend en is het achterpand gedubbeld met een effen witte tricot. Maar dat is blijkbaar geen probleem, want hij vindt het makkelijk om op die manier voor- en achterpand uit mekaar te houden.

Tijdens het naaien twijfelde ik wel hard of het niet te pyama-achtig zou zijn, maar dat valt nog best mee, denk ik en denkt hijzelf ook. Ik vind het wel wat te ruim uitgevallen, en zou een eventueel volgend exemplaar misschien toch een maatje kleiner maken. Lode was er in elk geval heel tevreden over, de trui is lekker zacht en zit volgens hem heel comfortabel. En hoewel hij zei dat het misschien geen trui was om naar het werk aan te doen, denk ik dat hij dat intussen toch al eens heeft gedaan. Misschien was het per ongeluk, dat kan ook wel. Maar hij heeft ‘m in elk geval al heel vaak aangedaan, dus ik durf te denken dat mijn eerste mannenmaaksel toch best een succes is. Yes!

Het poseren was wel een beetje onwennig, hij is dat duidelijk niet gewend. Maar hij heeft wel echt z’n best gedaan, dankuwel liefje 🙂

Dat naaien voor mijn lief had trouwens nog een ander aangenaam neveneffect. Ik heb namelijk geen overlock en naai altijd met de gewone naaimachine. Maar zoals de meesten onder jullie misschien wel weten, is de afwerking in dat geval lang niet zo mooi en proper. En laat ik nu net een man hebben die daar wel van houdt (net als ikzelf ook wel, maar ik ben net wat minder ‘veeleisend’ op dat vlak 🙂 ). Hij is nu ineens helemaal overtuigd dat ik echt wel zo’n overlockmachine nodig heb, dat is toch gewoonweg de vanzelfsprekendheid zelve? Ik kon natuurlijk niet anders dan hem volmondig gelijk geven 🙂 Die aankoop zal er dus een van de volgende maanden hopelijk wel eens komen, maar het zal voor in Washington zijn, want het heeft weinig zin om dat hier te kopen, geen tijd te hebben voor lessen, en meteen dat hele toestel te moeten verhuizen naar ginderachter, waar ik natuurlijk ook geen dienst na-verkoop of lessen of hulp of weetikveelwat ga hebben, en waar er andere stekkers zijn, enz. Wie tips heef over het kopen van overlock-toestellen in Amerika: be my guest!

Tot slot ook langs deze weg nog: happy birthday voor mijn liefje, al is het intussen exact een maand geleden… 🙂 (maar de trui was op tijd af hoor!)

Jullie nog tips of ervaring met mannen-maaksels?

Follow– bloglovin

Een reactie maakt mij altijd blij!

stoffen: Pauli (Leuven)
patroon: chess sweater – La Maison Victor

Party Animal – Part III

Vandaag het laatste deel van het Party Animal feest. Na drie delen zal het wel genoeg geweest zijn vermoed ik… En ik vrees ook dat het beste al wel aan bod kwam in de vorige twee posts. Laat dit dan gewoon een klein toemaatje zijn 🙂 Het gaat deze keer namelijk over mijn eigen outfit, en daar kan je qua schattigheidsfactor en fleurigheidsfactor en dergelijke net iets minder mee dan met de outfit van de jarige of de aankleding van het feest zelf.

Mijn oog viel een hele tijd geleden al op de City jurk in La Maison Victor:

De linkse foto, met de okerkleurige jurk, vond ik prachtig. De rechtste sprak me eigenlijk helemaal niet zo aan. Dat heb ik wel vaker, dat ik bij een naaiboekje door de stofkeuze een patroon toch niet zo je-dat vind, tot ik dan op de een of andere blog datzelfde patroon zie verschijnen en ik het ineens wèl leuk vind. Bij dit patroon had ik dat gevoel dus ook. Ik vond de lijnen echter zo leuk gedaan, en denk dat je er daardoor trouwens best heel wat kanten mee op kan.

Ik ging voor de jurk in één kleur, en kocht daarvoor bij Madeline de Stoffenmadam een kobaltblauwe Punta di Roma (ik zie dat de stof uitverkocht is…). Ik kocht die met de bon die deel was van het prijzenpakket dat ik met deze wedstrijd won, daar ben ik toch nog altijd wel een beetje trots op 🙂

Het resultaat zag er zo uit:

De neklijn viel me net iets te breed, het beleg kwam teveel piepen naar m’n zin, en de aanpassingen om het model aansluitend te maken aan de schouders en toch breder naar de heupen, waren wel redelijk wat prutswerk. Helemaal ideaal is het dus misschien niet, maar ik ben toch wel best tevreden. En ik blijf wel fan van de lijnen, die een eenvoudige jurk toch dat tikje meer geven.

Aan deze outfit is natuurlijk helemaal niks te zien dat past bij het thema van het feest. Maar daar werd een mouw aan gepast, in de vorm van een broche uit hetzelfde Liberty stofje dat ik eerder gebruikte. Mama, papa, en grote zus  kregen elk zo’n broche, en op die manier pasten we toch perfect bij de jarige!

De papa en de grote zus hadden geen zelfgemaakte outfit. Wie weet lukt het me ooit wel eens om dat voor mekaar te krijgen, maar vooralsnog is dat echt wel net iets te hoog gegrepen. Binnenkort waag ik me voor het eerst aan mannenkleren, want in februari is de man des huizes jarig, en die vraagt al héél erg lang om eens iets zelfgemaakts… Wordt vervolgd dus…

En zo zagen we er als gezinnetje uit die dag, allemaal toch een beetje assorti:

Follow

Een reactie maakt mij altijd blij!

patroon jurk: City Jurk – La Maison Victor
stof jurk: kobaltplauwe punta di roma – madeline de stoffenmadam
stof broche: Liberty Queue for the Zoo – Bambiblauw
broche papegaai: Hexagoon

 

 

Party animal: part II

Vandaag: het feest zelf!

Hier toonde ik  jullie al de outfit van ons kleine party animal Rosanne. Voor alle duidelijkheid: ze heet Rosanne en dus niet Pannie. Dat laatste is een koosnaampje, afgeleid van Rosanniepannie, en wordt eigenlijk intussen meer gebruikt dan haar naam zelf… oops 🙂 Jullie zagen ook al een fotootje van de uitnodiging in de vorige post. Ik gebruikte hetzelfde heerlijke stofje van Liberty voor de uitnodigingen:

Ik plakte het stofje eerst met textiellijm op het papier, en naaide het daarna ook nog eens extra vast met een siersteek. Met mijn lettertang maakte ik een labeltje en dat kleefde ik in het midden van de kaart. Binnenin de tekst: ‘Party animal Pannie wordt 2! Laat het beest in je los, en vier mee!’ Maar desondanks die woorden kan ik toch wel zeggen dat iedereen het beschaafd heeft gehouden 🙂

De versiering bijeensprokkelen was een meer-maanden-project. Ik had het idee namelijk al een hele tijd, en dat gaf me wel wat ruimte. Ik kocht tientallen speelgoedbeestjes in alle maten, kleuren, vormen, en soorten, telkens als ik ze ergens tegenkwam. Die vond ik bij Langzalzeleven, Studio Blanche, Flying Tiger, Action, Dreamland, en ook tweedehands. De kleurrijke tafelkleden, bekers, bordjes en het bestek kocht ik ook bij Langzalzeleven. Ik deed daar zo ergens eind oktober een megabestelling voor de feesten van beide dochters 🙂 Niet alleen ikzelf, maar ook de dochters waren allebei héél blij met het resultaat:

Al die diertjes samen, gaf echt een heel leuk effect, samen met de confetti die ik ertussen strooide.

Voor de versiering gebruikte ik deze keer geen gewone ballonnen, maar wel heel bijzondere Japanse papieren ballonnen, genaamd ‘kamifusen‘, ook van bij Langzalzeleven, hoe kan het ook anders 🙂 Ik vind ze werkelijk prachtig! Bekijk bv. deze pin om een voorbeeld te hebben van hoe het kan. Er zit een gaatje in, waar je met een rietje lucht in kan blazen en dan zijn ze gewoon meteen klaar en blijven ze zo hangen! Ik koos een heleboel diertjes en hing ze vlakbij mekaar op.

Ik hou zo van die kleuren!! Ze hangen er nu nog steeds, maar als ik ze deze of volgende week wegdoe, ga ik ze zeker opbergen om mee te nemen voor de verhuis en ze misschien een plaatsje te geven in een kinderkamer. Want inderdaad, ze zijn herbruikbaar! Hallelujah!

Er werd ook nog iets genaaid voor de versiering. Ik heb een klein beetje een verslaving aan de kringwinkel en tweedehands, en had al een redelijk stapeltje sprookjesboeken met mooie prenten verzameld. De bedoeling was altijd al om iets met de prenten te doen, maar om de een of andere reden kreeg ik het maar niet over m’n hart om er ook echt in te knippen. Tot ik deze post van de supertoffe Tante Jojo las (een heel leuke en lieve madam met een héérlijk winkeltje in Leuven, allen daarheen!!), en ze me in haar comments toch over de streep trok 🙂 Waarvoor dank Joëlle 😉 Ik ging dus duchtig knippen! Ik koos vooral prentjes met diertjes erop, logisch gezien het thema. Met een lange biais naaide ik van allemaal (bewust ongelijk geknipte!) vlaggetjes een vlaggenlijn. Ik kan niet anders dan zeggen dat ik zelf echt wild ben van het resultaat daarvan!

Ik maakte er maar eentje, maar voor de andere ruimte herbruikte ik een eerdere zelfgemaakte vlaggenlijn waar toch ook wel enkele diertjes op stonden 🙂 Ik kreeg trouwens voor de fotoshoot van de vlaggenlijn alweer dierlijk gezelschap 🙂

En dan nog de taartdecoratie: enkele dieren-kaarsenhoudertjes van Hema! Helemaal in thema 🙂

Eindigen doe ik met nog enkele sfeerfotootjes. Niet dat jullie nog niet genoeg foto’s voorgeschoteld kregen, maar kom. Valt het op dat ik er zelf waarschijnlijk evenveel plezier in had dan de jarige zelf? 😉

Nu hebben jullie in een volgende post enkel nog de outfit van de mama zelve tegoed 🙂

Een reactie maakt mij altijd blij!

Follow – bloglovin

stofje uitnodiging: Queue for the Zoo – Liberty – Bambiblauw
bordjes, bekertjes, bestek, tafelkleden, kamifusen, plastic diertjes: Langzalzeleven
allerkleinste diertjes: Studio Blanche
andere diertjes: Action, Dreamland, tweedehands.be

 

Party Animal – Part I

 Zoals u hier al kon zien, hadden wij niet zo lang geleden een jarige in huis. En bij een verjaardag hoort een feest natuurlijk! Omdat ze voor haar allereerste verjaardag door allerhande omstandigheden geen feestje gekregen had, en omdat ik door dit feest de smaak te pakken had van de themafeestjes, zou dochterlief deze keer ook een heus groot feest krijgen. Het thema werd ‘party animal’, en ik heb me weer helemaal kunnen uitleven! Vandaag presenteer ik jullie graag deel 1 daarvan, met name de outfit van het grote party animal in kwestie!

Eigenlijk vertrok ik deze keer van een stofje. Niet zomaar een stofje, maar wel dit stofje:

Een stofje van bij Bambiblauw dat ik al vaak zag passeren in blogland, bv. hier en hier, maar dat ook gebruikt werd voor het geboortekaartje en de doopsuikerzakjes van het prachtige derde wondertje van mijn lieve collega Isabel, ook een naaimama en wie weet schrijft ze hier wel eens een keertje een gastblog, niet Isabel 😉 ?

 Mijn eerste idee was om een jurkje te maken in dit stofje. Maar toen kwam ik toch wel dit fantastisch schattige truitje tegen bij Fred & Ginger zeker… :

En alsof het universum ermee gemoeid was, bleek er nog welgeteld één exemplaar in dit schone geel over te zijn, niet in de winkel, maar overal. Elk weldenkend mens begrijpt dat dat gewoon een teken is, en dat dat truitje dus bestemd was voor mijn klein Rosanneke. Maar aangezien dat truitje dus ook wel niet uit zou mogen, was het natuurlijk niet zo nuttig om een kleedje te maken. Dus werd het een rokje. En wel een gewoon exacte kopie van het rokje dat ik bij Straightgrain zag, mèt bovendien een tutorial erbovenop waarin de woorden ‘super simple’ vermeld waren. Zoveel toeval bestaat niet: dit is meant to be. Again. 🙂

Het rokje is gevoerd en heeft zakjes. Voor het toevoegen van die zakjes in de zijnaad schreef An van Straightgrain trouwens een handige tutorial, waarmee je aan ieder gewenst kledingstuk zakjes kan toevoegen. Met kleine en grotere kindjes is dat altijd scoren natuurlijk. Hoewel, mijn klein gevalleke moest er niks van weten, ze wilde er zelfs haar handjes niet insteken! Misschien maar goed ook, want door het late uur waarop ik het rokje naaide, was ik niet meer zo geconcentreerd en had ik ze er eerst verkeerd ingezet. Het is dus niet bepaald propertjes afgewerkt…

Ik maakte ook een bijpassende kroon. Ik gebruikte altijd de tutorial voor een kroon van Mina Dotter, maar deze keer tekende ik gewoon zelf iets soortgelijks maar dan wat kleiner en minder hoog. Eigenlijk werkt dat allemaal hetzelfde. Hier vind je trouwens nog een leuke èn herbruikbare, als je dat zou willen.

Eindigen doen we met de foto’s op model. Een model dat niet veel zin had in een fotoshoot. Ze ging gewoon staan en zei ‘nee mama’, gevolgd door ‘nee’, en weg was ze.

Nu ja, ik was al blij dat ze de kleertjes überhaupt al ,wilde aandoen, want dat had ook nog gekund…
Gelukkig kwamen er daarna leukere dingen, zoals kadootjes uitpakken.

Wil je graag weten hoe het feestje eruit zag, neem dan zeker later deze week nog eens een kijkje op m’n blog, want dan komt part II eraan! De uitnodiging op de bovenste foto in deze post is alvast een voorsmaakje 🙂 Je kan me ook altijd volgen via bloglovin, wordpress of email (helemaal onderaan de blog), zodat je automatisch een update krijgt als er iets nieuws verschijnt!

Tot slot nog een grappige en toepasselijke foto: terwijl ik de foto’s van de kleertjes en kroon nam, kreeg ik gezelschap van mijn andere grote lieveling, naar wie deze blog dus ook zo’n beetje vernoemd is. Meet Lilly, mijn specialleke:

Follow

stofje kroon en rokje: Queue for the Zoo Aqua – Bambiblauw
tutorial rokje: super simple skirt with lining – straightgrain
truitje leeuw: Fred & Ginger

terugblik…

Twee jaar geleden werd ik wakker rond 4.30u. Ik twijfelde nog even, maar het werd steeds duidelijker. Het was zover: onze tweede dochter kondigde zich aan. Zo lang mogelijk thuis willen blijven, gecombineerd met het niet kunnen bereiken van de eerste twee babysit-opties voor de oudste dochter, en daarbovenop de ochtendspits richting Leuven, zorgde ervoor dat het niet veel had gescheeld of ze was in de auto geboren. Maar zover kwam het gelukkig net niet. Ziekenhuis binnen, verloskamer in, en enkele minuten later had ik haar in m’n armen, mijn bloem van een dochter, na een kort maar krachtige bevalling van nog geen 4 uur. Ik zou er zo opnieuw voor tekenen. En wat een geschenk kregen we die 6e januari. Ons eigenste koningskind, Rosanne, mijn Rosanniepannietje, mijn klein sprotje, mijn Pannietje.  Vandaag denk ik met plezier terug aan al die wonderlijke momenten. Dat kleine wondertje in m’n armen, het bellen naar de familie, samen met Lode op onze kamer aankomen en tientallen keren naar ‘Rozane’ van Wim De Craene luisteren, de eerste kennismaking met grote zus, de eerste nacht samen, ons vertrek naar huis de volgende dag, de roze wolk waarop ik de eerste weken maar bleef vertoeven, …

Ik schreef het al eens eerder, maar toch, wat vliegt de tijd. Voor ik het wist werd ze 1, begon ze rond te stappen, kreeg ze kleine peuterkuren, … Mijn kleine eigenwijze lachebekje.

En nu is ze dus twee. En vertelt ze dat zelf. ‘Rosanne verjaren’, en tien keer kaarsjes uitblazen op een eclair. Ze babbelt erop los, doet niets liever dan boekjes lezen, kleuren (liefst op haar handen, knieën, kleren, …), muziekjes luisteren en maken, telefoneren, knopjes duwen, snoepen, … En het is een felle, een ‘geval’ zoals ze dat zeggen. Je zal het geweten hebben als iets niet naar haar zin is. Ze kan haar zus met gemak de baas, maar helaas meestal niet op de gepaste manier. Eigenlijk luistert ze voor geen meter, toch niet naar mij. We zitten soms echt met de handen in het haar. Maar ach… ik voel me dan getroost door het lezen van verhalen zoals deze en deze, ik denk dat we niet alleen zijn. En ze is toch ook zooooo lief, zoooo schattig, zoooo schoon (sorry, ik kan er niks aan doen dat ik dat vind… 🙂 voor moeders is het geoorloofd om dat van de eigen kinderen te zeggen, nietwaar?), zoooo leuk, … Ik ben helemaal verliefd op dat kind, kan haar wel platnijpen van contentement, van graag-zien, …
Wat kan ik gelukkig zijn met mijn twee prinsessen…

Gelukkige verjaardag mijn liefste schatje, mijn Pannietje, mijn klein engelke Rosanne!

Follow

Goud & Glitter Feest!

Dit jaar werd er al wekenlang uitgekeken en afgeteld naar de grote dag: haar vierde verjaardag. “Mama, hoeveel vingers nog?”, “Mama, hoe lang moet ik nog wachten?”, “Mama, wanneer is het feest?” …

Voor mijn ‘ik word zo blij van blingbling’-meisje wilde ik dit jaar eens iets anders dan anders. Een gewoon feest is al leuk, maar een goud- en glitterfeest, dat zou pas iets worden! Alleen al als ik me de glinsteringetjes in de oogjes van m’n dochtertje voorstelde, kreeg ik er zelf al plezier in! Dus werden er de weken voorafgaand aan de grote dag heel wat voorbereidingen getroffen, te beginnen met een heuse uitnodiging:

Met gouden stift werd die beschreven, en het envelopje werd met glitterspray bewerkt.

Verder verzamelde ik in allerhande winkels gouden en glitterende spulletjes en prulletjes, gaande van slingers tot onderleggers, bordjes en bestek, ballonnen, … Ik leefde me uit in Langzalzeleven, een fantastisch leuke Nederlandse webshop, en daarnaast maakte ik ook sneeuwglobes met materiaal dat ik bij Studio Blanche kocht, een superleuk winkeltje waar je allerhande gelegenheidsdrukwerk, doopsuikermateriaal, enz. kan kopen of op maat laten maken. Ik kocht er 2 jaar geleden ook al materiaal voor de doopsuiker van m’n jongste dochtertje en zou zo de hele winkel leeg hebben kunnen kopen! Ook zij was er trouwens een tevreden klant…

En dan was het zover en kon het huis versierd worden, terwijl papa met dochters naar het turnen en dansen was.

Bij het thuiskomen, was er eentje héééééééél erg blij!!

Er werd natuurlijk ook hartelijk gesmuld!! Kaastaart is hier onze favoriet!

Maar een feest is natuurlijk geen feest zonder slingers en ballonnen!

Ook de keuken werd versierd op dezelfde manier, zodat alle tantes, nonkels, neefjes, nichtjes, en grootouders zich konden baden in al dat goud en glitter!
Dochterlief was heel erg blij!

Begin januari wordt de jongste 2 en wordt er opnieuw gevierd. Ik heb de smaak te pakken, dus het thema ligt al vast: party animal… Ik heb al heel wat in huis gehaald om er iets van te maken, dus stay tuned 😉

En jullie, hebben jullie themafeest-ervaring?

Follow -bloglovin

(PS. Het zou leuk zijn als jullie mijn blog willen volgen, bv. via bloglovin :-))

bordjes, bestek, gouden tafelkleed, bekertjes, doorschijnende en gouden ballonnen, grote gouden confetti, kaarsjes: langzalzeleven
sterrenbordjes, sterrenprikkers, enkele slingers, gouden ster, gouden tape voor lettertang, servietten, rietjes, … : hema
alle materiaal voor de snowglobes, glinsterend bakkerstouw: studio blanche
gouden letterslinger: wolfenwolkje
gouden onderleggers, glitterballetjes (aan slinger gehangen): colruyt
andere spulletjes: kruidvat, wibra, flying tiger, …

verjaardags-Tinny

4 jaar is ze al, mijn oudste. En toch lijkt het pas gisteren dat ze geboren werd. Al die ongelooflijke cliché’s over de tijd die vliegt: ik kan ze enkel bevestigen!

Maar vierjarige meisjes, die krijgen graag een feest. En die verdienen natuurlijk ook een feest, een groot feest zelfs! Met veeeeeeel blingbling, als het even kan. Want daar is mijn vierjarige dochter helemaal weg van. Als het maar blinkt! Ik moet zelfs serieus moeite doen tegenwoordig om haar kleren te laten aandoen waar niet iets blinkends aan is, hoe klein ook. Ik overweeg serieus om in al haar T-shirtjes en rokjes en broekjes gewoon ergens op een onopvallende plek wat glitterprul te naaien of strijken of zo. Direct gedaan met de ochtendlijke discussies over wat ze wel en niet wilt aandoen. Want op 4 jaar is het dus al van dat.

Mijn jarige dochter kreeg een feest met als thema ‘goud en glitter’. Over dat feest vertel ik later nog wel eens. Nu over het feestkleed: mijn eerste en waarschijnlijk zeker niet laatste Tinny jurk! Ik moest eigenlijk niet lang nadenken over het stofje: een prachtig stofje van Nani Iro met gouden vlekjes erop dat ik zag bij Bellelien. In het echt nog mooier dan op de foto, ik zweer het u! Ik krijg de kleuren niet zo goed gefotografeerd, maar deze foto komt het dichtst in de buurt:

Na heel wat omwegen en mits wat hulp op een facebookgroepje, vond ik een bijpassend ècht gouden stofje voor het kraagje. Dus konden we beginnen naaien! Ik nam maatje 4 jaar afgaand op de maattabel en die zit haar perfect! Omdat ik wilde dat ze het kleedje deze winter zou kunnen aandoen, besloot ik de lange mouwen van de ishi jurk te gebruiken, en het kleedje ook volledig te voeren: zowel lijfje, rokje als mouwen. Voor alles een eerste keer, want dat had ik zelf nog nooit gedaan! Maar het lot was me goed gezind, want het lukte me wonderwel! Daar was ik toch best een beetje trots op 🙂 Bij de rest van de afwerking zat het wat meer tegen dan anders: op de een of andere manier was ik erin geslaagd om een van de achterpanden niet helemaal juist te knippen (gelukkig te lang in plaats van te kort!), wat ik pas doorhad toen ik de blinde rits al ingezet had, en ook op de blinde rits heb ik zitten sukkelen, hoewel ik dat normaal gezien best wel vlot kan. Maar voor alles is een oplossing, en dat het jurkje volledig gevoerd is, had deze keer als handig neveneffect dat de prutserige afwerking door al die foutjes enkel aan de binnenkant zichtbaar was, tussen de twee kleedjes in dus. In feite dus zo goed als onzichtbaar 🙂

Het was moeilijk kiezen tussen alle opties van het Tinny jurkje. het lookbook heb ik vaak zitten doorbladeren om alle opties eens te kunnen zien. Ik koos uiteindelijk voor het gewone bovenlijfje, de gewone peter pan kraag, en een rimpelrokje eraan. De onderrok is een plooirokje, die ik aan de onderzijde afgewerkt hebt met een gouden biaisbandje. Op vlak van de blingbling-factor doen we niet aan half werk hier!

Voor de legging nam ik een patroontje dat hier al meermaals gebruikt werd: de viola legging van La Maison Victor. Supersnel en makkelijk. In een -hoe kan het ook anders- gouden stofje.

Het jurkje en broekje werden  gepast en goed bevonden door hare koninklijke hoogheid Sia. Hopelijk wordt dat er eentje waarover geen discussies nodig zullen zijn. Als ik de vlekken eruit krijg tenminste, want de schmink die ze had gekregen en waar heel haar gezicht mee volhing op het einde van de dag, bleek hardnekkige vlekken te maken, die zelfs na 2 wasbeurten en een vlekkentovenaar-interventie nog niet helemaal verdwenen zijn…  *zucht* …

Een jarige prinses moet natuurlijk ook een kroon krijgen. Die werd gemaakt in dezelfde stofjes als het kleedje, en wat flock deed de rest.

Happy birthday prinses Sia!

Follow via bloglovin

patroon jurkje: Tinny jurk  van straightgrain
patroon legging: Viola legging - La Maison Victor
stofje jurk: Jewel Song Pocho Uraraka - Bellelien / Windham fabrics Gold - Sjiekebiele
stofje voering: gordijnstofje
stofje legging: Lucy has a secret  lycra gold glans - Mondepot