Tijd voor een nieuw avontuur! – Time for a new adventure!

For English, scroll down please.

Wie me op IG volgt, heeft misschien al gelezen dat ik op wat nieuws aan het broeden ben. Het naaien stond al een tijdje op een laag pitje. Ik kan nog steeds heel gepassioneerd zijn door het hele proces van het maken van kledij, gaande van het voelen aan stoffen tot de keuze voor een patroon, het naaiproces, het resulterende kledingstuk, alsook door het onderwerp kledij in se en meer bepaald fast vs. Slow fashion. Daarover blijf ik enorm veel bijleren. Maar ergens voelde ik dat dit voor mij meer op een soort hobby-niveau bleef. Dat was lange tijd ook voldoende. Toen we de voorbije zomer terug naar België verhuisden, was dat aanvankelijk met het plan om hier te blijven. Ik zou terug halftijds gaan werken en had daar zin in. Een job waar je voldoening uit kan halen, is zoveel meer dan enkel een bron van inkomsten. Het is een deel van wie je bent, het geeft je sociaal contact, intellectuele uitdagingen, geeft mee vorm aan je identiteit, enz.

Enkele weken na onze verhuis bleek het plan dat we voor ogen hadden voor ons gezin echter niet door te gaan, en hakten we een moeilijke knoop door. We zouden toch opnieuw in een buitenlands avontuur stappen in plaats van terug in België te settelen. Natuurlijk heeft dat ook heel veel geweldige kanten, en natuurlijk zien we dat avontuur zitten. Maar ik voelde dat ik teleurgesteld was omdat ik uitkeek naar een andere vorm van zingeving dan diegene die fulltime mama/partner/huisvrouw zijn me boden. Daar wil ik bij zeggen dat ik absoluut geen enkel oordeel heb over mensen voor wie dat wel is wat ze willen en voor wie dat meer dan genoeg is. Misschien wou ik zelfs dat ik tot die groep behoorde, maar dat doe ik dus helaas niet, ook al had ik dat misschien wel ergens gedacht voor we in 2016 voor het eerst naar het buitenland vertrokken. Ik voel hoe, als ik dit schrijf, er een hoop strenge stemmetjes in mijn hoofd roepen hoe verwend en ondankbaar ik ben, wat een luxetrut ik ben, want hoeveel mensen zouden er niet naar verlangen om de luxe te hebben om thuis te kunnen blijven, enz. Ik vecht al jaren met die stemmetjes, ik ken ze. Soms raken ze me en vaak maken ze me onzeker. Dan zet ik me schrap omdat het voelt dat iedereen rondom me ook effectief die dingen denkt, en wil ik me verdedigen. En soms kan ik die innerlijke stemmetjes horen en ze toelaten zonder me erdoor te laten raken. Het is wat het is. Door de jaren heb ik echter geleerd dat ik een veel betere persoon, mama, partner, vriendin, …  kan zijn als ik ruimte creëer voor mijn verlangens, mijn innerlijke creatieve vuur. Ik schreef daar trouwens een tekst over die Hade van The Artists Way Online in haar podcast, The Tiny Podcast, heeft voorgelezen (die vind je hier of hier via apple podcasts, en de hele podcast is echt een aangename en warme aanrader). Dus wilde ik proberen iets te vinden dat ik in het buitenland kon doen en dat me ook voldoening en zingeving zou bieden.

^{een klein papieren kunstwerkje dat een van mijn mede vrijdagvrouwen voor me maakte aan het einde van de cursus. Je kan meer van haar kunstwerkjes vinden via Instagram op @tinypaperpleasures}

Ik schreef me in voor de cursus ‘vrijdagvrouwen’, bij The Artist’s Way Online, met als doel om zicht te krijgen op wat ik zou willen doen, wat me tegenhoudt om daarvoor te kiezen, e.d. Het was in deze cursus dat ik bovenstaande tekst trouwens schreef, over het innerlijke vlammetje. Ergens tegen het einde van de cursus was er een oefening waarbij we ons -een beetje kort samengevat- moesten inbeelden welke dingen we zoal zouden willen doen als er echt geen enkel obstakel zou zijn. Bij mij zijn het altijd dezelfde dingen die dan terug naar boven komen. Ik wilde graag iets met kinderkamer-interieur doen, iets met zingen, leren illustreren en ontwerpen, fotograaf, en steevast kwamen daar ook geboortegerelateerde dingen bij: vroedvrouw, doula, en geboortefotograaf. Dat laatste boeide me al lang, en vooral sinds mijn zwangerschap van Ilya was ik daar echt helemaal weg van. In 2018 volgde ik al een cursus fotografie bij een bevriende fotografe in Trinidad, dus de technische basis had ik al grotendeels mee. Maar van geboortefotografie had ik werkelijk geen idee hoe daaraan te beginnen. Tot ik diezelfde week ineens op een van de vele geboortefotografie-accounts die ik op instagram volg, meer bepaald @birthbecomesyou, een cursus zag die echt enkel en alleen op geboortefotografie gericht was. Van synchroniciteit gesproken! Ik twijfelde even, maar ik voelde het binnenin bruisen en borrelen van enthousiasme en ‘goesting’. Dus die cursus werd gekocht en datzelfde weekend begon ik eraan. Intussen zijn we ongeveer 4 maanden verder, heb ik de cursus bijna helemaal afgewerkt, en heb ik begin januari een professionele camera en lenzen en een externe flitser gekocht. Dat was wel even slikken, want qua investering kan dat allemaal wel tellen, terwijl het wel een sprong in het duister is wat betreft toekomstperspectief. Maar toch voel ik nog altijd, en zelfs steeds meer, dat dit klopt. Ik heb er vertrouwen in. Want ik weet dat als ik mijn camera helemaal onder de knie ga hebben, ik iets moois ga kunnen brengen. Het voelt een beetje gek om dat hier zo eventjes te poneren, maar toch doe ik het, want ik meen het. En dat is een zalig gevoel. Ik heb er zoveel zin in! Volgende week heb ik ook een individuele workshop gepland bij een gerenommeerde Belgische geboortefotografe Marijke Thoen, en ik hoop daarna klaar te zijn om effectief te starten. Spannend!

In een volgende blogpost wil ik jullie graag meer vertellen over waarom ik me zo aangetrokken voel tot geboortefotografie, hoe ik dat zie, waarom ik denk dat het zo mooi en krachtig kan zijn, e.d. Ik ben er namelijk van overtuigd dat het laten fotograferen van je bevalling en de geboorte en eerste momenten van je kindje, een enorme meerwaarde kunnen zijn voor zowel ouder(s) als kind(eren) en omgeving. Niet alleen geeft het de nieuwe ouders de kans om deze krachtige momenten te herbeleven en herbekijken, ze zien ook dingen die ze zelf niet opgemerkt hadden, een partner kan zich volledig focussen op zijn/haar bevallende vrouw i.p.v. zelf foto’s te moeten nemen, en het levert beelden op van de allereerste kennismaking met je kindje(s) en alle daarbij horende emoties. Het draagt bij aan het verhaal van de geboorte, door de sfeer, de emoties, en de gebeurtenissen ook visueel vast te leggen. En nog belangrijker, het helpt om deze ingrijpende gebeurtenis te verwerken, ongeacht hoe goed en makkelijk of hoe zwaar en moeilijk het was. Vooral in dat laatste geval is het zo mogelijk nog het meest helpend om alles een plaats te geven wanneer je foto’s hebt als tastbare herinnering. Ik kan nog wel even doorgaan, maar al dat voor een volgende blogpost houden 😉

Ik heb trouwens ook al een naam voor m’n nieuwe avontuur (‘bedrijf’, al is het dat nog niet officieel natuurlijk!) en een logo erbij, en kijk ernaar uit dat ook op jullie los te laten! Moest je je trouwens niet veel kunnen voorstellen bij geboortefotografie, kan je dat woord altijd even opzoeken, of zoeken op ‘de geboortefotograaf’ (een Nederlandse website met uitleg), en ‘birth photography’. Op instagram kan je enorm veel prachtige beelden en reportages vinden bij bv. @birthbecomesyou, @birthphotogs, @de.geboortefotograaf of via de hashtags #birthphotography en #geboortefotografie.

Voor nu wil ik graag eindigen met wat concrete en praktische dingen rond mijn planning, en hoe jullie mij eventueel zouden kunnen helpen als jullie dat zouden willen 😉

Als alles een beetje volgens plan verloopt, zouden we met ons gezin komende zomer terug verhuizen naar het buitenland. Bestemming is deze keer De Solomon Eilanden, een eilandengroep in de Pacifische Oceaan (meer info: wikipedia). Het voelt voor mij totaal zinloos om hier in België een zaak op te starten als zelfstandige voor die paar maanden dat we nog hier zijn. Maar de kans is heel groot dat ik in de Solomon Eilanden niet mag werken, en bovendien is de beval- en geboortecultuur daar niet meteen van die aard dat geboortefotografie er in trek zou zijn. Al ben ik wel al een beetje aan het broeden op plannetjes om daar eventueel een mouw aan te passen, maar dat zijn zorgen voor later. Ik zou dus heel erg graag minstens 1 geboorte kunnen fotograferen voor we verhuizen, en liefst meer dan 1 natuurlijk. Daarom ben ik volop op zoek naar portfoliocliënten: zwangere vrouwen (en hun partner) die de komende maanden (idealiter april-juni) moeten bevallen en die graag professionele foto’s willen van deze unieke gebeurtenis in hun leven en dat van hun kindje(s). Ik zou een deel van deze foto’s dan willen kunnen gebruiken op mijn website en sociale media kanalen, om op die manier potentiële toekomstige cliënten te kunnen tonen wat ik te bieden heb. Ik ben me er ten zeerste van bewust dat dat element niet vanzelfsprekend is, maar kan elke geïnteresseerde aanstaande mama garanderen dat ik daar niet licht over zal gaan, en dat we op voorhand afspraken zullen maken over hoe we dit aanpakken. Iedereen moet er een goed gevoel bij hebben, en wederzijds vertrouwen is van het grootste belang wanneer het over gevoelige en intieme gebeurtenissen zoals bevalling en geboorte gaat.  

Dus: ken of ben jij iemand die zwanger is en moet bevallen in april/mei/juni en die graag deze once-in-a-lifetime gebeurtenis wil laten fotograferen? Laat me gerust iets weten en dan kunnen we er totaal vrijblijvend eens over praten. Als het je daarna nog steeds interesseert, kunnen we een kennismakingsgesprek plannen waarin we wat dieper overal op ingaan, waarna we kunnen beslissen om al dan niet samen in zee te gaan.

Ik zet niet graag mijn emailadres online, en besef dat ik eigenlijk op deze blog geen andere contactmogelijkheid heb opgenomen -oeps. Je kan me contacteren door een reactie na te laten, waarna ik contact met jou zal opnemen, of via mijn instagrampagina @barbara_st_, waar je me een berichtje kan sturen. Ik ben ook druk in de weer om een website te maken voor mijn fotografie-avontuur, en daar zal natuurlijk wel een duidelijkere contactmogelijkheid zijn. Hopelijk lukt het me de komende weken om die af te werken!

Ik ben heel benieuwd wat jullie van geboortefotografie vinden! Ik merk dat veel mensen dit nog helemaal niet kennen en het op z’n minst vreemd vinden. Kende jij het? Zoja, hoe, en wat vind je ervan? En zoniet, wat zijn jouw ideëen erover als je het hoort? Ik kijk uit naar jullie reacties!

xxx

If you are following me on IG, you might have seen that I am making some new plans for my life. Sewing has been slow lately. I am still passionate about the whole process of making clothes, from the feel of fabrics to pattern choice and the actual making process and resulting garment, as well as about the subject clothing in a broader sense, and more specifically slow vs. fast fashion. I continue to learn and teach myself about that. But in some way sewing has always been a hobby for me, that I had no desire for to be something more than that. When we moved to Belgium last summer, we did so with the idea of staying here and settling down again. I would go back to work and that felt good. A job that gives you satisfaction, is so much more than a source of income. It is part of who you are, it provides you with social contact, intellectual challenges, it shapes your identity, and so on.

A few weeks after our move the plan we had envisioned for ourselves fell through once again (this had happened a few weeks earlier as well, but that’s a too long story to tell). We made the difficult decision to chose another international adventure for our family instead of settling in Belgium. Obviously that comes with many great things and experiences, and yes, we are happy with that choice now. But I also felt a tad dissappointed because I was looking forward to having another form of meaningfulness than what is currently giving my life purpose and meaning: being a mom and partner and housewife. that being said, I want to stress that I have no judgement whatsoever about anyone who feels like that is exactly what they need and that is enough. rather the contrary! I think I wish I would feel that is enough, and I think I also thought it would be when we moved abroad in 2016. But unfortunately the past 5 years I learnt it isn’t because I long for other things as well. I notice, while writing this, that a lot of critical voices start screaming in my head about how spoiled and ungrateful I am, how many people wouldn’t love the opportunity and privilege to stay home and be with their kids, … I am fighting those inner critic voices for years, I know them. Somtimes they hurt me, oftentimes they make me feel insecure. Then I brace myself because it feels like everyone else is really thinking those things too and I want to defend myself. But sometimes i can also just let these voices be there and not feel hurt by what they say. it is what it is. And through the years I learnt that I can be a better person, mom, partner, friend, … by creating space for myself and my own longings and needs as well. By listening to my inner fire. I had written a text about that, which has been read in a dutch-speaking podcast, so probably not very interesting for English speaking readers here 😉 If you would like to listen, you can do so here (hier of hier via apple podcasts). So my new goal was to find something that i could also do when living abroad, and that would give me the purpose I was looking for.

I enrolled in a course called ‘vrijdagvrouwen’ (literaly translated ‘friday women’), by The Artist’s Way Online, with the hopes of getting more insight in what I would want or like to do and what keeps me from doing that. In one of the last weeks of this course, we were asked to envision what we would want to do if nothing would keep us. I always have the same things coming up then, usually more or less creative things such as kids interior decoration, singing, learning to illustrate, photography, … and everytime there are also birth-related things: being a midwife, a doula, and also a birth photographer. Especially since Ilya’s birth I was so much into birth photography and it never stopped inspiring me since. In 2018 I had already followed a photography course with a friend who also is a photographer, so I had learnt the technical basics. But I had no clue about how to start learning birth photography specifically. Until that same week I came across a course specifically for learning that exact type of photography on @birthbecomesyou, a super inspiring birth photography instagram account. Talk about synchronicity! I doubted for just a second before enrolling, but felt so inspired and full of energy by the idea that I just did, and I never looked back. We are 4 months further now, and I am still equally enthusiastic, or maybe even more. I am almost through the course, and in January I bought myself a professional camera and lenses and flash. A bit scary, as that was quite the investment to be honest, especially since I do not yet know how this adventure will unfold. But I just feel like this is so right and that gives me so much confidence. because I know that once I have mastered my camera and all the necessary skills, which I am working hard on, I will be able to bring something beautiful into this world, into the birthing community, and into the life of so many people who want to value and see birth the way I do. It feels a bit crazy to just state that here like that, but I do it anyway because I believe in it. And how I love that feeling and that sensation! Next week i have an individual workshop planned with a known belgian birth photographer Marijke Thoen, and I hope to be ready to start after that. So exciting!

In a next blogpost I want to tell you all why I feel so drawn to birth photography, how i see it, why i think it can be so powerful, etc. I really feel that having the entire birth process photographed, going from labor to birth to the first moments with your new baby or babies, has a huge value for both parents as the child and everyone around them. Not only do new parents get the chance to relive these powerful once-in-a-lifetime moments, they also get to see things they had not been able to see or notice themselves, a partner can fully focus on his/her laboring wife/partner instead of trying to snap some pictures along the way, it provides them with images of when they first met their child and all of the emotions that this brings with it, … Birth photographs contribute to the story of birth, by capturing the vibe, the emotions, and whatever small or big thing happened. And even more important, it helps to process their experience, however easy, good, hard or difficult it was. Especially in the case of a difficult labor or birth process this can be even more useful and helping because it can help understanding what happened. I could go on about this, but I will do that another time 😉

I also already have a name for my new adventure (company’, even though it is obvously not yet official!) and a logo as well, and I am looking forward to showing it soon! In case you do not really know what birth photography entails, you can always look it up. google ‘birth photography’, or look on instagram with the hashtag #birthphotography. You can also find so many stunning pictures on instagram, f.i. at @birthbecomesyou, @birthphotogs, @de.geboortefotograaf .

I ended the dutch version of this blogpost with some practical things about my planning. If all goes according to plan, we will be moving abroad again the upcoming summer. destination this time are the Solomon islands in the Pacific ocean (more info: wikipedia). It feels useless to start a business here in Belgium if I only will be here for a few more months. But I have already learnt that birth culture in the Solomon Islands will be totally different than here and chances are quite big I will firstly not be able to get a work permit there, and secondly, even if I would get it, that I will not be able to find many people interested in birth photography. But rest assured that I am thinking of ways to keep growing in my plan. But because of those prospects, I would love to start building up portfolio while still here in Belgium. I will not go into too many details in English, as I think English readers will not be living in Belgium and therefor won’t be very interested in practicalities about my portfolio building offer 😉 But what you can do, is send me positive vibes, encouragement and support! I know I will feel it!

So now you know my new plan! I am super curious to hear what you think about birth photography! I notice many people don’t know it and/or think it is odd, so I would love to hear from you! Did you know it? What do you feel about it? Would you consider it or wished you would have had it? I would love to know so please leave a comment if you have some time! Thanks!!