Slow Fashion October: stof tot nadenken + 10 tips om zelf meer ethisch verantwoorde kledij te dragen

The English version of this blogpost will be posted as a
separate blogpost given the length of the text.
You can find it here.

Het is al een eeuwigheid geleden dat ik nog eens op deze blog schreef. Zoveel redenen. Het leven. Whatever. Maar het kriebelt terug, en vandaag deed het meer dan enkel kriebelen. Ik voelde dat ik moest schrijven. Ik keek namelijk naar de documentaire ‘The True Cost’, een documentaire die ik bekeek naar aanleiding van Slow Fashion October. Als je dat niet kent, wees gerust. Ik kende het ook nog niet tot voor vorig weekend. Al was ik wel al langer geïnteresseerd in ‘fast fashion’ en het tegenovergestelde daarvan, ‘slow fashion’, en in de impact die de mode heeft op het milieu, op de mensen die erin betrokken zijn, en op de wereld in z’n geheel. Dat klinkt misschien wat zwaar, maar zoals de documentaire heel goed aangeeft, ook in cijfers, is de mode-industrie de industrie waar percentueel over geheel de wereld de meeste mensen in betrokken en tewerkgesteld zijn. Mode gaat niet enkel over de afgewerkte producten en hoe die bij ons terecht komen, ook over de grondstoffen, hoe de stoffen gemaakt worden en hoe ze verwerkt worden. En je zou ervan versteld staan op hoeveel manieren de mode een impact heeft.

Het begint al met de stoffen. Katoen is de meest ‘milieuvriendelijke’, een natuurlijk materiaal. Maar net zoals bij voeding, worden er ook bij katoenproductie enorm veel water verbruikt (2700 liter per t-shirt!!!!), en er worden bovendien ook enorm schadelijke producten gebruikt. Pesticides op grote schaal. Een enorme impact op de omgeving waar het geteelt wordt en de mensen die erin werken. Gek genoeg wordt daar compleet niet over nagedacht. We willen allemaal propere voeding die liefst niet bespoten is, we drinken biomelk, willen fruit van bij de boer om de hoek, natuurlijke verzorgingsproducten, … Maar over onze kleding, die de hele dag (en soms ook nacht 😉) onze huid bedekt, denken we niet na. Terwijl, zoals een van de katoentelers in de documentaire aangeeft, onze huid het grootste orgaan is van ons lichaam, waarlangs zoveel opgenomen wordt. En natuurlijk gaan we niet dood van een hemd dat niet van organisch katoen gemaakt is. Dat is ook het punt niet. Punt is dat we er niet eens over nadenken. We doen maar. We kijken naar de etiketjes om te zien hoe we een kledingstuk moeten wassen, maar niet waar het gemaakt is, welke stof het precies is, …

borduurkes borduurkes en nog eens borduurkes

Had ik jullie al verteld dat ik zot ben van borduurkes? Vast wel… 😉 (kijk maar eens hier, hier, hier, hier, …) Waar het hart van vol is… 🙂

Het moet vast iets zijn dat ‘meant to be’ was, als je alleen al mijn eigen doopsuikerzakjes ziet, allemaal handgemaakt door m’n mama…

Ze maakte ook deze borduurlapjes voor m’n broer en mij. Bij m’n jongste broer vrees ik dat ze hier geen tijd meer voor vond… (ik vind het al een wonder dat ze daar bij mij tijd voor vond, maar kom 😉 )

Ik was echt een hobby- en knutselkind, deed niks liever dan dat. Behalve lezen dan misschien, want ik verslond ook bijna letterlijk heler bibliotheken.We hadden geen tv thuis, wat ik nog steeds een zegening vind trouwens. Ontelbaar veel keren werd me gevraagd wat ik dan in godsnaam eigenlijk deed ’s avonds of in het weekend, en of ik me nooit verveelde. Niet dus!  Ik knutselde met fimo, papierfilligraan, pergamano, shrink-papier, parels, draad, verf, inkt, papier, … Noem het en ik deed het. Op de verjaardagsfeestjes die ik me nog herinner, werd er ook steevast geknutseld. Het zijn allemaal fijne herinneringen…

Toen ik onlangs mijn naai- en creazolder aan het oprommelen was voor onze verhuis, vond ik daarin ook een doos met mijn borduurspulletjes van vroeger. Ik heb echt plezier gehad bij het openen en uitpakken van die doos. Even waande ik me terug dat kind, dat zorgvuldig draadjes koos, en ze ook allemaal bewaarde. Een doos vol kleine rolletjes, zelfs de stomste, kleinste eindjes. En met een boekje met mijn eigen gemaakte of overgetekende borduurpatroontjes. Geen idee waar ik dat haalde trouwens, maar ik vind het bijna schattig om zien… En serieus dat ik was! Want onderaan had ik er zelfs in hoofdletters bijgeschreven: ‘andere kleurtinten zijn mogelijk’, en tussen haakjes: ‘geldt voor het hele boekje’. Niet dat er veel instaat, maar toch 🙂

Het is dus misschien toch niet zó verwonderlijk dat ik er gek op ben! Al blijft het dezer dagen vooral bij bewonderen, er iets mee maken, en af en toe durf ik zelf al eens iets kleins borduren, eerder ‘freestyle’ (geen kruisjessteek dus)… Dat zou ik wel nog beter willen leren, ik heb er zelfs al boekjes van. Want kijk bijvoorbeeld naar dit perfecte jurkje en deze jas!! LOVE IT BIGTIME!!!

Maar dat alles vertel ik er dus bij om te verantwoorden waarom ik het moeilijk heb om schone borduurkes te laten liggen in de kringwinkel of op tweedehands websites. En om een excuus te hebben om (het grootste deel van) mijn immer groeiende collectie eens te showen 🙂

Dit is een van m’n favorietjes. Gekocht op 2dehands.be van een Portugese dame (in België), wiens schoonmoeder het had gemaakt. Ze verkocht er twee verschillende, maar ik vond ze te duur (ze vroeg voor één zo’n kleintje meer dan het dubbel dan hetgeen ik voor een grote al ooit betaald had…) en daardoor begonnen ze te twijfelen, omdat de werkjes eigenlijk een sentimentele waarde hadden. De man en z’n moeder hadden een hele moeilijke relatie, de moeder was een jaar ervoor gestorven, en hij had nog herinneringen aan hoe ze zat te borduren voor de haard… We mailden wat over en weer, en uiteindelijk hielden ze er eentje en kon ik dit kopen voor een aanvaardbare prijs.

Maar niet aan elk borduurke hangt een verhaal natuurlijk. Al is dat relatief, want er is altijd die ene die het gemaakt heeft… Daar fantaseer ik dan wel eens over: wiens stukje werk/kunst ik in m’n handen heb, wanneer het gemaakt is, waarom net die tekening, waar het hing, waarom het weggedaan werd, …

Van borduurkes zoals die vogeltjes, de zwanen, bambi, … kan ik echt gelukkig worden! Dan heb ik echt het gevoel dat ik de vondst van de eeuw heb gedaan 🙂

De meesten vind ik in de kringwinkel, maar de eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat de allermooiste exemplaren doorgaans (maar niet altijd!!) van bij ‘particulieren’ komen, via kapaza of 2dehands of zo. Of via retroloekie, een hele leuke webshop vol leuke retro spulletjes. De dame die die winkel runt, heeft trouwens ook een heerlijk inspirerende blog!

Dat is nu toch echt schoon!! Op deze kader onderaan staat de naam en het jaartal geborduurd:

En levenswijsheden kan je er ook al aantreffen!

Kaders met bloemen vind je heel regelmatig in de kringwinkel, de ene al mooier dan de andere.

Onlangs vond ik deze nog, ik heb een beetje spijt dat ik de lap niet uit de kader heb gesneden om mee te nemen en er iets mee te doen (een kussensloop of zo?), maar dat kan ik later nog altijd doen. De kleuren zijn echt prachtig vind ik, al valt dat meestal een beetje tegen op foto’s…

Maar doorheen de laatste pakweg 2-3 jaar heb ik vooral ook een massa kaders verzameld met borduurwerkjes die ik niet zelf aan de muur zou willen hangen, maar waar ik wel grote (letterlijk dan) andere plannen mee heb… Ik wil er namelijk een deken van maken, van al die aan mekaar genaaide lappen. Ik heb ze dus een voor een uit de kaders gehaald of gesneden. Die zitten vaak immers echt heel goed vastgeniet en ingekaderd, dus het was me best een klusje, zeker gezien het aantal 🙂 Hopelijk kan ik het resultaat daarvan een van de volgende maanden eens tonen 🙂

Last but not least vragen jullie je misschien wel af wat je nu in godsnaam met al die kaderkes doet. Wie graag woonboekjes leest, of Flow, of Mollie Makes, … moet er maar eens op letten. Eens je er oog voor hebt, zie je dat echt wel vaker dan je verwacht opduiken in interieurs. Ik wilde voor deze blogpost voorbeeldjes zoeken uit mijn verzameling Flow’s, VT Wonen’s, en andere boekjes, maar heb er de tijd niet meer voor gevonden helaas. Jullie zullen er zelf op moeten letten 🙂

Het past natuurlijk lang niet overal, en je moet het juist combineren vind ik zelf. En ook daar verschillen smaken natuurlijk. Ik kan me héél goed voorstellen dat veel mensen dit echt maar niks vinden!

Ikzelf heb ze lang niet allemaal opgehangen, maar enkele wel. MIsschien zagen jullie ze al op de foto’s van mijn naai- en creaplekje.

Enkele hingen ook in onze schuur, waar ik ook een deel van mijn spreuken-collectie had hangen. Ideale plek voor wat kitch die je in je huis niet wilt hangen 🙂 Helaas heb ik daar zo niet meteen een duidelijke foto van.

In de speelkamer van de kids had ik ook een soort collage-muur gepland. Ik was eraan begonnen maar heb die niet meer afgewerkt nadat we hoorden dat we zouden verhuizen… Er was dus nog veel werk aan (bv. schilderen/vullen van het letterkastje, foto’s zoeken, kaders spuiten, …) maar je krijgt wel misschien een impressie:

Ziezo, nu hebben jullie weer wat borduurkes-inspiratie 🙂 Nu allemaal op naar de kringwinkel!

Follow– bloglovin

Een reactie maakt mij altijd blij!

kringwinkelschatten (deel 2)

Tijd om weer wat kringwinkelschatten te showen! Deze keer mijn buit van een tweetal weekjes geleden. Ik durf er bijna niet bijzeggen dat ik intussen nog wel weer wat nieuws heb gevonden en gekocht zeker… Goed voor een volgende keer, want er zitten weer wat toppertjes tussen!

Mijn letterlijk zwaarste en misschien ook wel oudste schat, was een hele oude telefoon die ik via uwkringding.be wist te bemachtigen. Nu ja, misschien is hij helemaal niet zo oud als ik denk, maar dan is het maar het gedacht. Kijk naar die hendel! Zie je jezelf al daaraan draaien terwijl je telefoneert? Grappig vind ik dat 🙂 Ik betaalde er wel net wat meer voor dan ik in gedachten had, maar ik kon er niet aan weerstaan… Hij weegt heel zwaar, maar is zo schoon vind ik 🙂 Natuurlijk heb ik geen idee wat ik daarmee ga doen, maar alleen al het fantaseren over waar die telefoon ooit stond en door wie die dan gebruikt was, vind ik een plezier. Ik denk dat het een speel- of kinderkameraccessoire wordt. En als het geen succes wordt, maak ik er wel eens iemand anders gelukkig mee, dat zien we wel.

Daarnaast ook drie leuke kinderboekjes. Een sprookjesboek met heel bijzondere prenten, waar ik zeker nog wel eens wat mee ga kunnen doen:

Ook een oud boekje van iets van tv dat me bekend voorkwam kon ik niet laten liggen, al was het maar omdat het ocharme tien cent kostte.

Daarnaast ook een boekje dat ik kocht uit eigen jeugdsentiment. Ik had het als kind en hoewel ik me de inhoud van de verhalen niet meer herinner, geeft het boek me een gevoel van warmte en van fijne momenten, waarbij ik wegdroomde bij de verhaaltjes voor het slapengaan. De tekeningen van Jaklien Moerman, die ook het boekje van Floris en Floriaan illustreerde, en ook het (voor mij) magische ‘een koffertje vol dromen’, zijn voor mij instant nostalgie…

Ik had deze keer ook wat stoffengeluk: een heerlijke fel oranjerode dikke deken, een grote gele katoenen bedovertrek, een blauw tafellaken in een speciaal stofje, een kussensloopje en een geborduurd tafellapje.

Mijn liefde voor borduurkes werd nog maar eens aangewakkerd door deze kadertjes, die ik dan ook niet kon laten liggen.

Uiteraard hebben die nog lang niet allemaal een bestemming, maar dat komt ooit wel eens. Je moet er natuurlijk van houden, maar wie net als ik een beetje verslaafd is aan (onder andere) ‘de woonboekskes’, moet er maar eens op letten. Af en toe, of nee, best regelmatig misschien zelfs (ik heb er oog voor dus spot ze altijd!), zie je ze wel opduiken!

Tenslotte vond ik er een supertoffe witte grote rieten opbergkist, goed stevig en ook ruim. Lijkt me ideaal om spulletjes in op te bergen, en ik denk dat ik ze dus ga meenemen op ons buitenlandavontuur! Ik betaalde voor deze kist 10€, leek me niet overdreven veel… Aan zwaantjes kan ik meestal ook niet weerstaan, dus dat roze exemplaartje moest ook mee naar huis 🙂

Et voilà, we zijn weer rond!

Follow

Een reactie maakt mij altijd blij!

kringwinkelschatten (deel 1)

De kringwinkel, mijn favoriete shop-walhalla. Als ik kon, ging ik er elke dag naartoe denk ik. Hoewel, misschien is de fun er dan ook wel af. Maar toch… Ik kan soms echt dagenlang uitkijken naar het moment dat ik er nog eens ga geraken, me helemaal verlekkerend op wat ik deze keer misschien wel zou vinden… ‘Wie weet wat ligt er deze keer op mij te wachten!!’, denk ik dan. Ik ben niet echt veeleisend en vind vanalles mooi en leuk, dus ik kom ook eigenlijk nooit met lege handen thuis. Soms tot spijt van mijn lief, dat zeg ik er wel bij. Gisteren ben ik weer geweest, en alweer een geweldige lading spulletjes gevonden. Omdat ik daar zoveel plezier aan beleef, besloot ik om er een soort weerkerend rubriekje van te maken op m’n blogje. Bij deze presenteer ik jullie mijn vondsten van een tweetal weken geleden! Deze keer vooral succes op vlak van de prentenboekjes, maar ook een paar andere pareltjes 🙂

Ik begin met het mooiste prentenboek dat ik vond, een heel oud exemplaar uit 1964, over balletvertellingen. Ik hou wel van zwanen, heb een heleboel spulletjes met zwanen, dus dit paste er heel goed bij. Kijk naar die prachtige prenten!! Allemaal schilderijtjes op zich! Zoals met de meeste van mijn schatten, heb ik op dit moment nog niet meteen een idee wat ik ermee ga doen, maar dat komt nog wel. Maar iets in mij zegt dat ze wel zouden kunnen dienen als postertjes of iets dergelijks…

Om in het zwanen-thema te blijven: ik vond ook een prachtige zwanenfoto op multiplex (of hoe heet dat?) om op te hangen:

Daarnaast vond ik nog een paar andere geweldige prentenboeken, die ik waarschijnlijk ga gebruiken om in te knippen, zoals ik bv. deed voor deze slinger. Of om kaartjes mee te maken. Of nog wat anders, aan inspiratie geen gebrek, en anders helpt pinterest me wel. En sommige ga ik toch misschien ook eerst nog wel eens lezen met de meisjes.

Van dit leuk exemplaar kan ik jullie de prenten niet onthouden. En let ook op die heerlijk grappige titels: ‘Teddy en de brutale muisjes’ of ‘de appeltaartendief’. Haha, geweldig vind ik dat 🙂 En dat is dan nog maar een kleine greep uit het boek!

Dan een heel oud boek dat ik vooral voor de cover kocht. Ik zag in een interieurboek een kinderkamer met een kapstokje gemonteerd op een oude boekencover, en daar moest ik aan denken.

Nog een ander leuk prentenboek:

Via de website uwkringding.be bood ik ook voor een reeks leuke oude sneeuwwitje-prentkaarten, die ik voor een prikje won. Soms kan je op die website echte pareltjes vinden, die je met wat geluk voor niet zoveel geld kan kopen. Maar de beste of meest waardevolle dingen gaan meestal ook voor heel wat meer geld de deur uit. Toch loont het echt wel de moeite om er af en toe eens te gaan kijken!

Ik was ook weer een gelukzak toen ik deze rozenprent vond voor 2€. Ik heb er al een paar bij mekaar verzameld, die ik nooit meer dan 5€ betaalde, terwijl je ze op tweedehandswebsites e.d. toch vaak een pak duurder betaalt. De superstijlvolle madam achter deze blog is er trouwens ook fan van, zag ik al, bv. in deze en  deze post. Hé-le-maal mijn stijl en smaak, haar blog/interieur/naaisels/…, dus zeker een aanrader!!

De prent van Sarah Kay kon ik ook niet laten liggen, al zijn de kleurtjes wat fletser. Maar misschien komt die ooit wel nog eens van pas.

Ik heb daarnaast ook echt een zwak voor borduur’kes. Als ze mooi zijn, kan ik ze niet laten liggen. Zo kocht ik er gisteren alweer een stuk of 4, met prachtige bloemen. Voor een van m’n volgende blogposts heb ik eens bijna mijn hele ‘collectie’ gefotografeerd. Of toch die die ik houd om op te hangen. Want ik heb doorheen de afgelopen jaren een massa borduur-kaders verzameld, die ik allemaal uit de kaders heb gehaald en waarmee ik binnenkort eens naaigewijs aan de slag ga. Wordt vervolgd! Maar deze keer dus een superleuke eendjes-borduur, en een vogeltje. Vooral die van de eend vind ik de max. Dat lijkt allemaal op het eerste zicht heel ouderwets natuurlijk, maar als je ze juist combineert, is het net helemaal retro en hip. Althans, zo denk ik erover. Maar over smaken en kleuren valt natuurlijk niet te discussiëren 🙂

Ik heb ook een zwak voor schoon servies. Het hoeft geen merk te zijn, of niet ‘chique’, als ik het maar schoon en vrolijk vind, liefst met bloemetjes. Deze keer vond ik deze twee bordjes en tasjes:

Het is zo’n beetje mijn droom om zoveel mooie borden en tassen en spulletjes te verzamelen dat ik ooit al dat ‘gewone’ servies zelf naar de kringwinkel kan doen en enkel nog kan eten en drinken uit die mooie en vrolijke spulletjes. Thee drinken uit een leuk en mooi oud tasje is zoveel leuker! En eet je niet liever spaghetti uit zo’n bordje dan uit een gewoon Ikea-bord (die ik ook nog heb staan hoor…)?

Ik kocht ook nog enkele boekjes voor de kindjes nu of later. Van die gele ben ik ook wel gek op de prent op de achterkant, dus misschien doe ik die kaft er wel af en hou ik die prent gewoon stiekem voor mezelf, om ooit eens op te hangen of zo.

Aangezien we hier (voorlopig nog) in een vierkantsboerderij wonen, hebben we ook een heleboel schuren. Een ervan is een oude schuur, die we de voorbije zomer wat hebben ingericht zodat die ideaal is voor barbeques of voor de kindjes om er te spelen enz. Gezien de zomer voorbij is, wordt ze niet veel meer gebruikt en is ze dringend aan een oplapbeurt toe. Dat staat nog op de takenlijst vooraleer we verhuizen en er hopelijk huurders komen. Maar in die schuur kan je wel wat ‘goed foute’ spulletjes kwijt. Ik hing een van de muren vol met spreukenkaders en andere spulletjes die ik in de loop der jaren verzamelde. Ik heb ze er echter bijna allemaal tijdelijk weer afgehaald, dus kan er geen foto van nemen terwijl ze ophangen. Maar omdat ze soms zo heerlijk grappig zijn, zal ik er nog wel eens een blogpostje aan wijden. Deze keer vond ik in de kringwinkel nog een aanvulling op die collectie:

Hihi 🙂 Moeten jullie niet spontaan lachen als jullie dat zien?

Eindigen doe ik met een boek ‘Het jaar rond’ met prenten en versjes van Rie Cramer. Ik kende die naam niet, maar de prenten wel. Het boek staat vol met prachtige prenten, en heel leuke oude versjes en tekstjes, allemaal op seizoen en maand. Daar ga ik zeker nog gebruik van maken!

En wat te denken van deze prachtige prent:

De versjes in het boek zijn ook echt schattig, kijk bijvoorbeeld naar deze voorbeeldjes, waarvan de eerste twee wel heel toepasselijk zouden kunnen zijn dezer dagen:

En wie herkent nu niet het gevoel van dat laatste versje? 😉

Bij het begin van elke maand ook een kort spreukje:

Ziezo, dat was het voor deze keer! Hopelijk heb ik jullie niet verveeld met al die fotootjes, en worden jullie even vrolijk als ik van mooie prentjes en spulletjes!

Hebben jullie ook zo’n kringwinkel- en tweedehandsliefde, of een voorkeur voor bepaalde spulletjes? Ik ben heel benieuwd 🙂

Follow

Een reactie maakt mij altijd blij!

Party Animal – Part I

 Zoals u hier al kon zien, hadden wij niet zo lang geleden een jarige in huis. En bij een verjaardag hoort een feest natuurlijk! Omdat ze voor haar allereerste verjaardag door allerhande omstandigheden geen feestje gekregen had, en omdat ik door dit feest de smaak te pakken had van de themafeestjes, zou dochterlief deze keer ook een heus groot feest krijgen. Het thema werd ‘party animal’, en ik heb me weer helemaal kunnen uitleven! Vandaag presenteer ik jullie graag deel 1 daarvan, met name de outfit van het grote party animal in kwestie!

Eigenlijk vertrok ik deze keer van een stofje. Niet zomaar een stofje, maar wel dit stofje:

Een stofje van bij Bambiblauw dat ik al vaak zag passeren in blogland, bv. hier en hier, maar dat ook gebruikt werd voor het geboortekaartje en de doopsuikerzakjes van het prachtige derde wondertje van mijn lieve collega Isabel, ook een naaimama en wie weet schrijft ze hier wel eens een keertje een gastblog, niet Isabel 😉 ?

 Mijn eerste idee was om een jurkje te maken in dit stofje. Maar toen kwam ik toch wel dit fantastisch schattige truitje tegen bij Fred & Ginger zeker… :

En alsof het universum ermee gemoeid was, bleek er nog welgeteld één exemplaar in dit schone geel over te zijn, niet in de winkel, maar overal. Elk weldenkend mens begrijpt dat dat gewoon een teken is, en dat dat truitje dus bestemd was voor mijn klein Rosanneke. Maar aangezien dat truitje dus ook wel niet uit zou mogen, was het natuurlijk niet zo nuttig om een kleedje te maken. Dus werd het een rokje. En wel een gewoon exacte kopie van het rokje dat ik bij Straightgrain zag, mèt bovendien een tutorial erbovenop waarin de woorden ‘super simple’ vermeld waren. Zoveel toeval bestaat niet: dit is meant to be. Again. 🙂

Het rokje is gevoerd en heeft zakjes. Voor het toevoegen van die zakjes in de zijnaad schreef An van Straightgrain trouwens een handige tutorial, waarmee je aan ieder gewenst kledingstuk zakjes kan toevoegen. Met kleine en grotere kindjes is dat altijd scoren natuurlijk. Hoewel, mijn klein gevalleke moest er niks van weten, ze wilde er zelfs haar handjes niet insteken! Misschien maar goed ook, want door het late uur waarop ik het rokje naaide, was ik niet meer zo geconcentreerd en had ik ze er eerst verkeerd ingezet. Het is dus niet bepaald propertjes afgewerkt…

Ik maakte ook een bijpassende kroon. Ik gebruikte altijd de tutorial voor een kroon van Mina Dotter, maar deze keer tekende ik gewoon zelf iets soortgelijks maar dan wat kleiner en minder hoog. Eigenlijk werkt dat allemaal hetzelfde. Hier vind je trouwens nog een leuke èn herbruikbare, als je dat zou willen.

Eindigen doen we met de foto’s op model. Een model dat niet veel zin had in een fotoshoot. Ze ging gewoon staan en zei ‘nee mama’, gevolgd door ‘nee’, en weg was ze.

Nu ja, ik was al blij dat ze de kleertjes überhaupt al ,wilde aandoen, want dat had ook nog gekund…
Gelukkig kwamen er daarna leukere dingen, zoals kadootjes uitpakken.

Wil je graag weten hoe het feestje eruit zag, neem dan zeker later deze week nog eens een kijkje op m’n blog, want dan komt part II eraan! De uitnodiging op de bovenste foto in deze post is alvast een voorsmaakje 🙂 Je kan me ook altijd volgen via bloglovin, wordpress of email (helemaal onderaan de blog), zodat je automatisch een update krijgt als er iets nieuws verschijnt!

Tot slot nog een grappige en toepasselijke foto: terwijl ik de foto’s van de kleertjes en kroon nam, kreeg ik gezelschap van mijn andere grote lieveling, naar wie deze blog dus ook zo’n beetje vernoemd is. Meet Lilly, mijn specialleke:

Follow

stofje kroon en rokje: Queue for the Zoo Aqua – Bambiblauw
tutorial rokje: super simple skirt with lining – straightgrain
truitje leeuw: Fred & Ginger

Xerea dress, schone botten, en vrouwenlogica

In juni gingen we op citytrip naar het prachtige Fès in Marokko. Voor het eerst sinds lang zonder de dochters, en meer nog: voor het allereerst was ik een nacht gescheiden van de jongste dochter. En dan niet eens één nacht, maar wel liefst 5 nachten!! Dat was toch eventjes slikken toen m’n lief dat aankondigde. Zoiets moet dus natuurlijk gecompenseerd worden. En hoe kon ik dat beter doen dan door te … shoppen, jawel. Het (kortstondige) geluk van het consumeren verlichtte het gemis gelukkig toch wel goed, en ook daarnaast was het in feite een heerlijke citytrip vol relationele quality time. Hoognodig, dat geef ik toe. Maar dat allemaal geheel terzijde. Want ik kocht daar namelijk ook ‘botten’, zoals wij dat zeggen. Schone botten, heel schone botten zelfs, al zeg ik het zelf. Kelim boots, om precies te zijn.

Ik negeer even voor het gemak het feit dat de zool van één van die boots er na een paar keer dragen al af was. Een mens kan nu eenmaal niet alles hebben in ’t leven zeker?

Maar met het kopen van de botten, stelde er zich een ‘probleem’: ik had niks om erbij aan te doen. Een niet te onderschatten (en uiteraard vooral ook niet te overschatten 🙂 ) probleem, maar gelukkig eentje dat op te lossen viel.

En zo begonnen mijn radartjes weer te werken en vormde zich een beeld: een rode tuniekachtige jurk, met een zwarte leren legging, zoals het prachtexemplaar dat ik bij haar zag. Die legging heb ik dus gewoon schaamteloos gekopieerd, met stof uit haar webshop (die we zullen missen!!) en het patroon van de Roxy legging uit La Maison Victor.

De zoektocht naar een patroon voor een jurk die helemaal overeenkwam met het idee in m’n hoofd, bleek wat lastiger. Vlak nadat ik een oproepje op Facebook deed, waar ik al goeie tips kreeg, zag ik echter deze jurk van deze geweldig stijlvolle madam. En toen ging ik meteen overstag. Ik kocht het patroon van de Xerea dress van Pauline Alice, en meteen ook 2 andere van haar patronen, waaronder de Cami dress. Ik had nog een prachtig rood stofje liggen van bij Mondepot, leek me ideaal voor hetgeen ik in gedachten had.

En toen bleef het een beetje liggen, tot de doop van de kids eraan kwam. Ik wilde de Cami dress maken (waarvan er ook een sew-along op de blog van Pauline Alice staat!), maar daarvoor moest ik echt wel een testversie maken gezien het een aanpassend modelletje is. En daar ging mijn time-management de mist in. Toen het eigenlijk echt begon te dringen, lag enkel het teststofje geknipt klaar en daagde het me dat het me nooit zou lukken om dat nog klaar te krijgen. Plan B dan maar: enter mijn schoon botten en de Xerea dress. En op dat punt ging ik zelf wel een beetje in de mist. Ik dacht dat ik het met zo’n modelletje wel kon wagen om geen testversie te maken. Daar vergat ik dus even dat mijn maten een beetje lastig zijn: smalle schouders, en een maat of 2 groter voor de heupen. Met de zakken aan de zijkant, wist ik ook niet goed hoe of wat te doen om het aan te passen, dus wat doet een mens in tijdsnood dan? Negeren die handel, en gewoon beginnen in de hoop dat dat allemaal wel zal meevallen…

Het resultaat?

Al bij al valt dat nog mee, maar wel nadat ik de nodige aanpassingen had moeten doen om geen stofophoping op mijn heupen te hebben. De zijnaden moest ik helemaal losmaken en heb ik zo omgenaaid zodat er een split in zit, wat uiteraard niet de bedoeling was, maar de enige manier om het te doen passen. Daardoor vallen de zakjes ook minder mooi, maar omdat ik het geweldig leuk vind om mijn handen in de zakken te steken, valt dat gelukkig minder op.

Ik heb wel redelijk getwijfeld over de jurk, en blijf dat een beetje doen. Dat ik hem sindsdien nog maar één keer heb aangedaan bewijst dat wel een beetje. Toch vind ik het eigenlijk echt een heel leuk patroon. Ik houd enorm van de lijnen, bv. in het voorpand, en de details zoals de zakken en de ruguitsnijding.

Misschien moet ik het dan toch maar wat vaker dragen, wat denken jullie? En misschien maak ik nog wel eens een nieuwe, verbeterde versie, dat ook. Maar ik heb nu in elk geval wel een kleedje voor bij mijn botten, dat is ook al dat.

Aan de legging moet ik weinig woorden vuil maken: leuk en makkelijk patroon, en dat leer naaide echt wel vlotjes, tot mijn grote vreugde!

De Cami dress ligt intussen nog steeds status quo, en geloof het of niet, maar op de doop zelf werden mijn schoon botten niet gedragen. M’n lief vond mijn enkellaarsjes schoner, en werd bijgetreden door mijn lieve schoonmama. Ik heb dus maar geluisterd. Een duidelijke foto heb ik er niet van, maar het zag er zo’n beetje zo uit:

Follow – bloglovin

rode stof: rode satijnachtige stof Mis-en-Plis bij Mondepot
zwart nepleer: Liesellove
patroon jurk: Xerea dress – Pauline Alice Patterns
patroon legging: Roxy legging – La Maison Victor