poezeportemonneetje (pin it make it #5)

Ik geef het toe, de ‘pin it make it’ uitdaging, gelanceerd door Lies van Liesellove, waarvan ik het doel al een beetje aangepast had door niet elke week maar tweemaal per maand iets gepind ook effectief te willen maken, loopt niet helemaal gesmeerd. Ik had er intussen al 6 moeten hebben eind maart, maar presenteer jullie nu pas nummer 5. Nummer 4 zullen jullie niet meteen terugvinden, maar dat is mijn trouwkleedje, aangezien ik al meerdere Jessy jurken gepind had om het ooit ook eens zelf te maken. Maar ik had geen zin om dat bij de titel van die blogpost te vermelden 🙂
Ik weet ook niet zeker of ik na april aan 8 ga geraken… Misschien moet ik me maar eens op mijn recepten-bord ‘smijten’, om het wat haalbaarder te maken. Want veel wordt er niet meer genaaid. Er wordt gewerkt, ingepakt, geregeld, gepland, gedacht, getreuzeld, afgesproken, gebeld, opgezocht, rondgereden, … Onze sociale agenda is extra gevuld, om zoveel mogelijk mensen nog eens te kunnen zien. Voor naaien en creativiteit heb ik helaas weinig tijd over. En dat zal niet direct veranderen, want eens we verhuizen duurt het zeker een maand eer mijn stofjes en naaimachine voet aan wal zetten in Amerika. Misschien wordt het hier dus de komende (twee?) maanden wat stiller dan anders. We zien wel…

Maar voor nu: back to business! Nadat ik een heel aantal maanden geleden mijn kleingeldportemonneetje liet liggen in Planckendael, was het een beetje behelpen met kleingeld. In mijn jaszakken, in mijn werkrugzak, in mijn handtassen, overal staken wel wat centen. Maar handig was dat niet. Hoog tijd dus voor een nieuw portemonneetje, eentje dat ik zelf wilde maken. Via pinterest zocht en vond ik vanalle bruikbare tips op mijn bord ‘tassen en zakjes’, zoals deze pin, deze, deze, en zo kan ik nog wel even doorgaan… Ik zou zeggen: neem gerust zelf een kijkje 😉 Maar toen viel mijn oog op dit etui’tje  in het (eenmalige?) tijdschrift ‘We Love Winter’ (van de makers van Flair):

Tja… een schattig portemonneetje, een poezekopje, en een potentiële zelfmaker: dit moest ik proberen! Nu moet ik dus zeggen dat ik nog nooit -als dus echt in ‘nog NOOIT’- een ritstasje heb gemaakt, nee zelfs nog nooit een gewone rits ergens heb ingezet. Toch een kleine uitdaging eigenlijk.

Ik vond een geschikt, streelzacht stofje van Furore, gekocht bij mondepot, en een bijpassend effen zalmroze katoentje van Soft Cactus voor de voering. Ik gebruikte de handleiding van de blog handmade Mieke. Zag er eenvoudig uit, en waarschijnlijk was het dat ook, maar ik ben er desondanks toch in geslaagd om ergens de mist in te gaan helaas. Ik denk dat ik de uiteindjes naast de rits te kort heb afgeknipt of zoiets, ik heb eigenlijk geen idee. Maar ik kon die kantjes dus niet goed keren, met als resultaat geen rechthoekig portemonneetje, maar een soort trapezium of zo.

Het is in feite een geluk bij een ongeluk dat dat eigenlijk niet misstaat bij een poezesnoetje, waardoor ik hoop dat het eruitziet alsof het zo bedoeld was. Maar helemaal ideaal is het niet, en het stoort ook bij het openen en dichtdoen van de rits, wat niet zo vlot gaat als zou moeten. On the other hand: ik zal nu wel twee keer nadenken vooraleer ik wat kleingeld wil pakken om iets uit de automaat te gaan halen of zo 😉

Het snoetje naaide ik met de hand erop met borduurgaren. Het is natuurlijk niet perfect symmetrisch, maar ik vind het mooi zoals het is.

Mijn liefste kat Lilly, de me trouw overal volgt vanaf het moment dat de kindjes slapen, deed weer mee aan de ‘fotoshoot’. Zij gaat helaas niet mee verhuizen naar Washington en dat doet mijn hart bloeden. Ze zal een perfecte nieuwe thuis vinden bij mijn lieve schoonmama en -stiefpapa (tja, hoe moet je dat soort relaties eigenlijk benoemen zonder tekort te doen aan de inhoud ervan??), die haar enorm zullen vertroetelen. Maar toch. Ik heb het er erg moeilijk mee dat ik haar ga achterlaten. Zij en ik, wij hebben iets speciaals. Een beetje mijn eerste ‘kindje’ of zo… Ze was een half verwilderd klein poesje toen we haar vonden (al is het verhaal wat complexer en niet echt zo erg als het klinkt), en ik ben veel met haar bezig geweest om van haar de lieve en tamme poes te maken die ze is. Ze blijft altijd bang en op haar hoede bij vreemden of bij drukte. Maar ze is zooooo lief… Ik ga haar zo missen…

 Follow (bloglovin)

Advertentie

zelfgemaakt notitieboekje – pin it make it #1

Toen ik enkele jaren geleden pinterest ontdekte, was dat een heuse ontdekking. Tot dan toe probeerde ik leuke dingetjes op internet of uit ‘boekskes’ bij te houden in schriftjes. Ik zocht er even eentje op, en kijk vooral naar de onderste foto, en wat ik toevallig daar ontdekte:

Gek eigenlijk, ik wist wel dat ik beiden al kende, maar toch grappig om ze in een schriftje van enkele jaren geleden terug te vinden 🙂

Zo’n schriftje was natuurlijk wel leuk en schoon en al, maar zoals dat gaat: je hebt het net niet in de buurt als je het nodig hebt, je hebt net geen balpen, je verliest de papiertjes die je in wilde kleven, je bent een beetje overmoedig en denkt dat je het wel allemaal zo zal onthouden, enz. Niet ideaal dus. Dat digitale prikbord kwam dus als geroepen.

Echter, datzelfde digitale prikbord heeft ook een nadeel: het kost zo goed als geen enkele moeite. Dus ik pinde er maar op los, zoals zovelen blijkbaar… Op de duur heb je in feite geen idee meer wat je allemaal verzameld hebt aan ideetjes! Toen Lies van Liesellove dus met het idee van de ‘pin it make it’-uitdaging kwam, leek dat me de ideale gelegenheid om al die pinterest-borden eens uit te vlooien. Ik twijfelde eerst een beetje, want wat als ik m’n doelen dan niet zou halen? Maar Lies stelde gerust: je bepaalt je eigen doelen, en het is zeker en vast geen wedstrijd. Dus deed ik mee!

Ik stelde mezelf als doel om er 2 per maand te doen. Helaas zal dat vermoedelijk al niet meer lukken deze maand, tenzij het me wat meezit dit weekend. Want in mijn verdediging kan ik wel alvast zeggen dat ik voor wel 3 andere pins alle materiaal en benodigdheden heb klaarliggen. Maar zelfs als dat toch niet lukt, bedenk ik me dat ‘de geest’ en het doel van de uitdaging toch belangrijker zijn dan het aantal en het uiteindelijke resultaat. Het gaat erom dat je weer wat meer bezig bent met de inhoud, met het ‘doen’ en ‘maken’, in plaats van achter je computer nog wat meer te zitten pinnen. Ik vond het echt fijn om (enkele van) m’n borden eens te bekijken, en al dat moois tegen te komen. Gaf me goesting om weer vanalles te maken!

Ik begon met deze pin: een zelfgemaakt notitieboekje volgens de handleiding van Elisanna.

foto: http://elisanna.blogspot.be/2013/03/zo-maak-je-het-notaboekje-zelf.htm

Supertof, makkelijk, èn handig!

Ik zocht eigenlijk al een hele tijd een A5 mapje voor de handige naaiplanner die ik op de blog van de Verbeelding vond. Als je op de link klikt, kom je op de blog terecht waar je voorbeeldjes vindt, en kan je ‘m ook in je inbox krijgen door enkel je emailadres na te laten. Een aanrader! Helaas bleek zo’n A5 mapje dus onvindbaar, vreemd genoeg, en de A4 map die ik gebruikte, zoals je kan zien in mijn eigen voorbeeldje, vond ik persoonlijk net iets minder handig.

Dus met deze pin en tutorial kon ik zo’n A5 mapje gewoon zelf maken! En het toeval wilde dat ik zelfs alles al in huis had om ’t te maken! Moeilijk was het ook niet, alleen had ik de handleiding maar eens snelsnel doorgenomen en vergat ik de 2cm naadwaarde aan de open zijde… Ik gebruikte als noodoplossing dan maar biais. Ook met de nestelogen ging ik de mist in. Ik gebruikte dat nooit eerder, en leerde dus nu: altijd eerst eens testen vooraleer je meteen op je ‘juiste’ projectje begint. Het trekt eigenlijk op niet veel, mijn nestelogen, en het geheel ziet er dus niet bepaald proper afgewerkt uit. Geen detailfoto’s dus deze keer 🙂 Maar ach, het is zeker bruikbaar voor mezelf èn het is ook zeker voor herhaling vatbaar. Want eigenlijk kan je zo een mapje maken in elk denkbaar (hanteerbaar) formaat, je kan de gaatjes in de lange of de korte zijde maken, enz. Als dat niet handig is!  

Ik gebruikte een fel gekoesterd stofje van Art Gallery, dat ik al een hele tijd geleden bij Bambiblauw kocht en waar ik eerder al een Louisa jurk van Compagnie M in maakte:
Het resultaat ziet er zo uit:

Nu ik toch bezig was, maakte ik op de computer in Word voor mezelf een nieuwe, iets beknoptere naaiplanner, met die van de blog van de Verbeelding als bron. Door die te gebruiken, zag ik welke rubriekjes ik wel en niet (of minder) gebruikte. Ik maakte daarmee een eigen versie:

Eigenlijk heel makkelijk te maken, het ziet er alleen minder leuk en catchy uit dan de oorspronkelijke versie van de Verbeelding. Moest iemand dit exemplaar graag ontvangen, laat dan gerust een reactie na en dan mail ik het je door! En niet vergeten dat je via deze link dus ook de originele versie kan vragen!

Follow

Een reactie maakt mij altijd blij!