yes, he likes chess

Wanneer ik nu eindelijk eens iets voor hem ging naaien, die vraag werd me steeds vaker gesteld door m’n lief. ‘Gij naait altijd voor de kindjes of uzelf, ik wil ook eens iets’. Eigenlijk vond ik dat wel een beetje een compliment. En hij had daarnaast misschien ook wel een beetje gelijk (af en toe gebeurt dat dus wel eens 😉 ). Want eerlijk is dat niet, altijd maar voor het vrouwvolk en nooit eens voor hem. Dus met een verjaardag in aantocht had ik meteen de spreekwoordelijke schop onder mijn kont om er echt in te vliegen. Ik liet me weer gaan in wilde plannen, want ik zou niet één maar wel maar liefst drie dingen maken voor mijnheer. Kwestie van de schade in te halen of zoiets. Het zou de chess sweater, de Marvin joggingbroek en de stone short worden, allen uit La Maison Victor. Het lief werd opgemeten, de patronen werden overgenomen, de stof werd gekocht. …
En toen moest ik ineens ook nog een carnavalskostuum en K3 kleedjes maken, en werd Rosanne ziek, en ging ik naar de Louisa workshop en wilde ik dat kleed ook nog rap afmaken, enz…
U raadt het al… Die drie dingen was echt een beetje overmoedig. Maar gelukkig heb ik er toch wel eentje afgemaakt. Het is een begin, en beter dan niks, zullen we maar denken. En hoe dan ook gaan die twee andere geplande naaisels er ook nog komen, vroeg of laat (en liefst vroeg… 🙂 )

Ik kocht de twee stoffen bij Pauli in Leuven, na lang wikken en wegen. Want zo een trui voor een man, dat vond ik toch niet zo simpel qua stoffenkeuze. De stof van het voor- en achterpand was ook een pak dunner dan de dikke sweaterstof van de mouwen, dus die heb ik gedubbeld. Alleen had ik dat niet berekend en is het achterpand gedubbeld met een effen witte tricot. Maar dat is blijkbaar geen probleem, want hij vindt het makkelijk om op die manier voor- en achterpand uit mekaar te houden.

Tijdens het naaien twijfelde ik wel hard of het niet te pyama-achtig zou zijn, maar dat valt nog best mee, denk ik en denkt hijzelf ook. Ik vind het wel wat te ruim uitgevallen, en zou een eventueel volgend exemplaar misschien toch een maatje kleiner maken. Lode was er in elk geval heel tevreden over, de trui is lekker zacht en zit volgens hem heel comfortabel. En hoewel hij zei dat het misschien geen trui was om naar het werk aan te doen, denk ik dat hij dat intussen toch al eens heeft gedaan. Misschien was het per ongeluk, dat kan ook wel. Maar hij heeft ‘m in elk geval al heel vaak aangedaan, dus ik durf te denken dat mijn eerste mannenmaaksel toch best een succes is. Yes!

Het poseren was wel een beetje onwennig, hij is dat duidelijk niet gewend. Maar hij heeft wel echt z’n best gedaan, dankuwel liefje 🙂

Dat naaien voor mijn lief had trouwens nog een ander aangenaam neveneffect. Ik heb namelijk geen overlock en naai altijd met de gewone naaimachine. Maar zoals de meesten onder jullie misschien wel weten, is de afwerking in dat geval lang niet zo mooi en proper. En laat ik nu net een man hebben die daar wel van houdt (net als ikzelf ook wel, maar ik ben net wat minder ‘veeleisend’ op dat vlak 🙂 ). Hij is nu ineens helemaal overtuigd dat ik echt wel zo’n overlockmachine nodig heb, dat is toch gewoonweg de vanzelfsprekendheid zelve? Ik kon natuurlijk niet anders dan hem volmondig gelijk geven 🙂 Die aankoop zal er dus een van de volgende maanden hopelijk wel eens komen, maar het zal voor in Washington zijn, want het heeft weinig zin om dat hier te kopen, geen tijd te hebben voor lessen, en meteen dat hele toestel te moeten verhuizen naar ginderachter, waar ik natuurlijk ook geen dienst na-verkoop of lessen of hulp of weetikveelwat ga hebben, en waar er andere stekkers zijn, enz. Wie tips heef over het kopen van overlock-toestellen in Amerika: be my guest!

Tot slot ook langs deze weg nog: happy birthday voor mijn liefje, al is het intussen exact een maand geleden… 🙂 (maar de trui was op tijd af hoor!)

Jullie nog tips of ervaring met mannen-maaksels?

Follow– bloglovin

Een reactie maakt mij altijd blij!

stoffen: Pauli (Leuven)
patroon: chess sweater – La Maison Victor