Washington it is!

Deze week was het hier thuis ziek-zieker-ziekst. De griep heeft lelijk huisgehouden, enkel de man des huizes ontsnapte eraan, gelukkig maar, want hij is woensdag op shortski vertrokken, en dat had geen pretje geweest als hij ook de griep gekregen zou hebben.  Ikzelf ben eigenlijk echt een kleine week van de wereld geweest. Ik heb me weliswaar 2 keer naar het werk gesleept en ben daar de dag doorgekomen op dafalgan. Niet echt een aanrader, maar doordat ik begin april in loopbaanonderbreking ga, moet ik echt nog veel afwerken en zijn extra dagjes thuis niet echt handig. Maar buiten die twee dagen heb ik vooral geslapen, en in de zetel gehangen, enz. Gelukkig was mijn mama er om woensdag en donderdag wat te komen helpen, mijn reddende engel!

Vandaag stond ik voor het eerst sinds het weekend op zonder hoofd- en spierpijn, en heb ik eindelijk terug wat energie. En die gebruik ik nu graag om jullie te vertellen dat we niet naar Glasgow of London, maar wel naar Washington zullen verhuizen! Eind april zal het waarschijnlijk een feit zijn, maar de precieze data moeten nog vastgelegd worden. Spannende tijden dus! En drukke tijden, want er moet nog zoveel geregeld worden… Maar ik vertrouw erop dat dat allemaal wel in orde komt 🙂

En hoewel een vertrek ook een beetje dubbel is, en we veel achterlaten, probeer ik daar bewust (nog) niet te hard aan te denken en focus ik me even op de leuke dingen die ons daar te wachten staan. Lode is al een paar keer lang en minder lang in Washington geweest voor zijn werk, en toen hij er in 2010 4 maanden was, ging ik hem er bezoeken. Het scheelde toen maar een haartje of het bezoek kon niet doorgaan, omdat er net een enorme sneeuwstorm was geweest.

Al die bergen sneeuw, dat had echter ook wel iets. Toen zag ik al waarom Lode zo als een blok voor die stad was gevallen, al is dat moeilijk te omschrijven. Washington is uiteraard een enorm grote stad, maar toch heb je niet het gevoel dat je in een miljoenenstad zit. Misschien komt het doordat er geen echte hoogbouw is? Blijkbaar is er een of andere wet die zegt dat er geen enkel gebouw groter mag zijn dan de obelisk, zo vertelde Lode me.

Washington heeft een hele geschiedenis, en het bruist er. Het is het politieke hart van de machtigste natie van de wereld, en dat voel je en zie je.

Het is ook een smeltkroes van nationaliteiten, alles door mekaar, alleen al door de vele internationale instituten die er zijn. Ook wij zullen daar dus deel van gaan uitmaken. Er valt cultureel enorm veel te beleven, er zijn veel leuke cafeetjes waar je nog onbekende muzikanten kan ontdekken. Als ik me niet vergis, is bv. Duke Ellington, een van de grote jazzlegendes, geboren en getogen in Washington. Er zijn ook prachtige musea, en het beste van al is dat die zo goed als allemaal helemaal gratis zijn.

Ze hebben er ook een hele leuke dierentuin, en ja, zelfs die is gratis! En het toeval wilt dat daar twee pandaberen zitten die een baby-panda geproduceerd hebben!! Dat gaan de kindjes zeker weten te appreciëren denk ik!

Washington is echter ook een heel groene en open stad, met parkjes en plekjes en speeltuintjes enz. De rivier de Potomac stroomt erdoor, en je kan daar prachtige lange wandelingen maken. En het absolute hoogtepunt van het jaar is natuurlijk het ‘cherry blossom festival’ als alle Japanse kerselaars in bloei staan. Ik was er toen niet, dus kan je geen foto’s tonen, maar Lode maakte het wel mee en verzekerde me dat dit een van de mooiste dingen is die hij al zag. Ik kijk er al naar uit, al zal het pas voor volgend jaar zijn omdat het al voorbij zal zijn tegen dat we verhuizen. Het wemelt ook overal van de eekhoorns, wat wij natuurlijk heel schattig vinden maar wat ze daar eerder als ‘ongedierte’ beschouwen. Ik herinner me nog hoe ik een foto nam van zo’n eekhoorn en er iemand heel droogjes tegen me zei ‘it’s just a rat with a furry tale‘. Ok dan 🙂 Dat is sindsdien wel een beetje een running gag gebleven tussen Lode en mij 🙂

Natuurlijk zijn er ook die andere kantjes van Amerika, waar we  soms niet zoveel van begrijpen.  Of hun extremere kantjes, hun gekke kantjes. Hun wapengekte, extreem geloof, hun standpunten over sommige dingen, … En wat als zo’n Donald Trump president wordt?? Kan dat ècht?? Maar als ik Lode mag geloven, is Washington echt heel gematigd, en zitten ‘de echte gekken’ elders… Nu ja, we gaan sowieso niet veralgemenen en gaan gewoon zien hoe het is.

Maar die gekke Amerikanen zijn soms ook wel gewoon heel leuk. Ze zijn er altijd supervriendelijk. Ok, misschien is dat allemaal oppervlakkig, maar het blijft leuker om met een lach begroet te worden dan mekaar zuur voorbij te lopen, zoals hier zo vaak het geval is. Je wordt er altijd heel makkelijk geholpen, heb ik toen zelf gemerkt. Lode heeft nu een paar mailtjes rondgestuurd en al een heleboel antwoorden vol tips en hulp gekregen. We zullen dus zeker niet vereenzamen vermoed ik.

Ze zijn daar ook gek op sport, en zo gingen we toen eens kijken naar een wedstrijd van de basketbalploeg de Washington Wizards, ook een hele belevenis! Wat een ambiance! En een hele machinerie ook! Grappig was wel ook die ‘dance cam’, waarbij de camera’s op het publiek gericht worden tijdens de pauzes, en dan kan je je helemaal laten gaan…

Hilarisch als je ’t mij vraagt!

En zo zal er ongetwijfeld nog heel veel te ontdekken vallen! Ik ben nu enkel wel een beetje op zoek naar wat er op creatief vlak zoal te beleven valt daar. Of er leuke rommelmarktjes zijn, stoffenwinkeltjes, dingen om te doen, … Moest er iemand tips hebben, laat maar komen!

En nu ga ik ook eens richting naaizolder, want ik heb heel wat crea-tijd in te halen!! Om te beginnen de laatste pin it -make it van vorige maand, en ik wilde ook een tweede testjurkje maken van het gloednieuwe patroon van Lievekeenzus, de Eryn’s Garden Party Dress, een echt zalig patroontje dat ik mee mocht testen!! Houd zeker de blog daar in de gaten, want binnen enkele weekjes wordt het patroontje gelanceerd!

Tot de volgende keer!